Seni anlattýðým her þey anladý beni.
Þiirlerim, aðýtlarým, sitemlerim, isyan bakýþlarým
Bir hasretin anlamadý beni.
Vuslat mý yoksa bilinmez bir hiçlik mi bilemedim
Yokluðun sardý her bir hücremi
Gel artýk, kendime gelemiyorum.

Üzgünüm,
Doðuþtan hüzündür adým
Sensizliðe duyuramýyorum ki hiçbir feryadýmý
Göremiyor ki bakýþlarýmý
Kurþuni ve aðlamaklý her bakýþýmda
Cevapsýz kalýyor sensizliðim.
Sana uzanmak için
Yoluna baþ koydum
Yedi kat göðe merdiven dayadý hasretim
Gel artýk, yönümü bulamýyorum.

Aþýðým,
Gölgeni bile içti gözbebeklerim
Aþký ela gözlerinde bir intihar saydým
Sen bak yeter ki gözlerime
Ben ölürüm her bir ela bakýþýnda, sende.
Gel artýk, önümü bile göremiyorum.

Küskünüm,
Býraktýðýn geceye ettim tüm yeminlerimi,
Yakmayacak hiçbir bakýþ seninki gibi tenimi
Tutuþmayacak düþlerim sensiz,
Titremeyecek hücrelerim,
Ölmeyeceðim bile sensiz.
Gel artýk, nefes bile alamýyorum.

Özledim,
Ela bakýþlarýnda yitmeyi
Varlýðýnda erimeyi
Tutkunda dirilmeyi
Sevginle biçimlenmeyi
Gel artýk, kendimi bile bilemiyorum.

Kaybettim,
Düþlerimde bile siliniyor hayalin
Gölgen düþmüyor ruhumun duvarlarýna
Aþký gözlerinde ölüm bellediðim
Bakýþlarýný bile hayal edemiyorum.
Varlýðýný düþünürken
Hücrelerim ölürdü,
Gözlerim aðlamaklý bir eylül olurdu
Cemreler düþerdi düþlerime seni düþününce.
Müjdeleri muþtulardý hayaller
Gel artýk,
Sen yokken yaþamayý bile beceremiyorum.

Ayþe Çetiner.