Bütün sanatlarda insaný þaþýrtan bir yan vardýr. -Alain
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Güldü ‘’palyaçonun biri bana þaka yapýyor’’ diye kendi kendine söylendi…ve okumaya baþladý… Sevgili günlük hayatýmý deðiþtiren olay sonrasýnda sadece seninle dertleþmek yaþadýklarýmý sadece sana anlatmak istiyorum… Aramýza kimse girmeyecek söz veriyorum… Çok mutlu bir çocuktum annemin babamýn biricik evladýydým gözleri benden baþkasýný görmezdi dünyanýn anlamýydým onlar için… O kadar çok düþlerimiz vardý ki beraber yapacaðýmýz þimdi düþlerim yok peþinden koþtuðum… Biliyormusun ben bu kocaman þehirde deðildim…bir zamanlar küçücük þirin bir kasabada yaþardýk, bayramlarý ve tatilleri iple çekerdim kuzenlerimle beraber geçirdiðim zamanlar benim en mutlu anlarýmdý… Mutluluklarýmýzýn hiç bitmemesi için tanrýya dualar ederdik ve söz verirdik en güzel günlerimizde, en zor günlerimizde dünyanýn öbür ucunda da olsak, bir arada olmak için birbirimize koþacaktýk...sevinçleri ve üzüntüleri paylaþmak için… Bayram yaklaþýyordu ev halkýnda bir telaþ bende ayrý bir telaþ vardý çok sevdiðim halam ve eniþtem ve tabii ki dört kuzenim bayramda burada olacaklardý… Onlarla nerelere gidip neler yapacaðýmýzýn planlarýný yapmaya baþlamýþtým…kasabamýzdaki yazlýk sinemada film izlemeyi çok severdi Ayça… yaþça benden büyüktü hepsi fakat ben Ayça’nýn o çýtý pýtý hallerine bakýp onu her an kýrýlacak bir çiçeðe benzetirdim en çokta onu mutlu etmek için çabalardým… O benim küçük kýz kardeþimdi üç abisi bazen, senmisin onun abisi yoksa bizlermiyiz diye þakayla takýlýrlardý… Bayram sabahý erkenden kalktýk, babaannemin evine gittik kasaba geleneðidir bayramýn ilk günü sabah erkenden büyüklerin evinde kahvaltý yapmak, onlarýn ellerini öpüp hayýr dualarýný almak… Gelmiþlerdi arabalarý kapýdaydý hýzla koþtum merdivenleri ikiþer ikiþer hýzla çýktým halam eniþtem kuzenlerim gelmiþlerdi… Bazen annemin ve babamýn onlarý çok sevmemden korkuyor gibi halleri vardý çok garip bir histi bu anneme sormuþtum onlarý çok seviyor olmam sizi rahatsýz eder mi diye, annem kekeliyerek yoook demiþti nereden çýkarýyorsun bunlarý hafiften bir sitemde bulunmuþtu demek ki çocukça bir kuruntudan ibaretti… Güzel zamanlar çok çabuk geçmiþti bayram bitmiþ ertesi gün gideceklerdi hepimiz yine babannemin evinde toplanmýþtýk yazlýk sinemada güzel bir film oynuyordu evde oturmak istemedik sinemaya gitmek üzere çýktýk… Yolda para cüzdanýmý masanýn üzerinde unuttuðumu fark ettim ve hemen geri döndüm…yanýmda olan anahtarla kapýyý açtým ev halkýný rahatsýz etmek istememiþtim… Ýçeriden babannemin aðlamaklý sesi geliyordu … ‘’Ne yapar bu çocuk hiç düþündünmü gerçeði öðrendiði zaman diyordu’’ Halam da ona cevap veriyordu’’artýk dayanamýyorum Kemal’in yüzüne ne zaman baksam içimden biþeyler kopuyor birazda beni anlayýn diye yalvarýyordu… Benden bahsediyorlardý … Annem aðlýyor ‘’ böyle konuþmamýþtýk onu ben doðurmadým ona belki sütümü vermedim ama onu çok sevdim o benim canýmdan bir parça ne olur onu bizden alma diye yalvarýyordu’’ Babam eniþteme ‘’ne olur biþeyler yap Kemale bu gerçeði anlatmamasý için karýný ikna et diye yalvarýyordu… Sonra yine babannem araya giriyordu’’hepimizden hesap sormazmý bu çocuk gerçeði sakladýðýmýz için. Aslýnda halasý bildiði kadýnýn annesi, babasý bildiði kiþinin dayýsý olduðunu öðrenince hesap sormazmý sizden ‘’demiþti … Zaten anlam veremiyordum onlara duyduðum bu büyük sevgiye… Halam sesini daha bir yükselterek’’bu sefer Kemal’e gerçeði söyleyeceðim ondan özür dileyip beni af etmesi için yalvaracaðým, ona gerçek annesinin ben olduðunu anlatacaðým… Annem aðlýyor yalvarýyordu ‘’yapma, alma onu benden mutsuz etme onu ‘’diyordu… Daha fazla dinleyemedim aldatýlmýþtým yýllarca bildiðim gerçeklerin hepsi yalanmýþ… Evden geldiðim gibi sessizce çýktým hiçbir þey olmamýþ gibi kuzenlerimin yani kardeþlerimin yanýna gittim …yazlýk sinemada onlarla beraber film seyrettim… Aslýnda ben film seyretmedim kulaklarýmda az önce duyduklarým deliriyordum yinede kardeþlerime belli etmemek için uðraþtým… Filmin sonunda onlarý eve gönderdim bir arkadaþa sözümün olduðunu yeni hatýrladýðýmý az sonra evde olacaðýmý söyleyerek ve onlarý öperek uzaklaþtým… Bu bir vedaydý sessiz ve gizli bir veda olmuþtu… Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm tren garýnda buldum kendimi yolcular arasýna karýþtým… Nereye gideceðim çok önemli deðildi buradan uzaklaþamalýydým.. Saatler sonra kocaman bir þehirdeydim artýk cebimde birkaç gün geçinecek param vardý yemek yemek için bir lokantaya girdim duvarda asýlý bir ilan gördüm düðünlerde özel günlerde insanlarý eðlendirmek üzere palyaço aranýyordu… Hiç düþünmeden verilen adrese gittim taklit yeteneðimin olduðunu söylerdi arkadaþlarým… Karþýlýklý anlaþmalarý imzaladým…ben artýk bir palyaçoydum…. Eðlenmek isteyen insanlarýn bir palyaçoya benimde gizlenmek için bir maskeye ihtiyacým vardý… Yaþadýðým hayal kýrýklýðýmý renklerin arkasýna sakladým senelerce giydiðim giysiler suratýma sürdüðüm boyalar beni benden bile saklamayý baþarmýþlardý… Payýma düþen yalnýzlýktý, adým palyaço ana dilim suskunluktu bundan böyle…çok kiþilikli yalnýzlýklar ustasýydým… Biliyormusun sevgili günlük o düðüne giderken sadece çocuklarý sevindireceðimi düþünmüþtüm çocuklar etrafýmda eðlenip oynarken onlar kadar mutluydum… Sonra gelinle damadý davet ettiler salona gözlerime inanamadým abim damat olmuþtu kolunda çiçekler kadar güzel bir kýz duruyordu…. Birden endiþelendim beni tanýmasýndan korktum, ona görünmemek için çocuklarý salonun en kuytu köþesine götürdüm… Gözlerim salonda annemi babamý aradý onlarýda görmüþ fakat yanlarýna gidip ben buradayým diyememiþtim…yine saklamýþtým renkler ardýna… Nihayet bitmiþti tören oradan ayrýldým… yýllar önce kuzenlerim bildiðim kardeþlerimden birine verdiðim sözü tutmuþ onun en mutlu gününde o fark etmesede yanýnda olmuþtum… Sevgili günlük seninle vedalaþma zamaným geldi… Kuzenim bilmeli onun en mutlu gününde ben onun yanýndaydým… Ve bilmeli ben onlarýn kardeþiydim… Adým palyaço Biraz da yalnýzlýk Ana dilimdir suskunluk Demlenmiþ acýlarým Uslanmýþ çocukluðum var Perde arkasýna saklarým Ýntahar sonrasý Elimde kalmýþ cümlelerimi Ezelden ebede giden yolda Ne düþlerim var Peþinde koþtuðum Ne de koþarken düþtüðüm… Adým palyaço Biraz da yalnýzlýk Ana dilimdir suskunluk… Selma Polat kalemin ucundadýr hikayeler
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Selma Polat, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |