konuþamýyorum eskisi gibi. anlatamýyorum kimselere derdimi. hoþ bir derdim de (var) yok aslýnda ya, kendimi belki de. KELÝMELER YETSE demiþ ya güzel insan aynen öyle. ne kelimeler, ne zaman, ne de, insanlar yetmiyor. kendi dünyasýnda kaybolmuþ biriyim ben. yolunu kaybetmiþ bir yörüðüm ben. rotam yok! kimsem yok! bir tek ben varým, ben de benden geçtim zaten. keyifsiz, isteksiz, zamnasýz, yersiz... "kendini arayan adam" belki de benim. tanýmsýz kaldým þu sýralar. kayýp olan ya da aslýnda kaybetmiþ olan benim. insan kendini de kaybederse elinde ne kalýr?sýkkýným ben. hayattan bezmiþler kafilesinde sancaðý taþýyorum. sýmsýký yapýþmýþým sancaða, býrakmaya da niyetim yok gibi. belki de sadece ön saflarda yer alma isteðidir. muammalarýmdan birisi daha!insan ne ister hayattan? hayatýn ondan aldýklarýný mý? peki hayat ona aldýklarýný geri verse mutlu olacak mý? aldýðý zaman zaten bitmemiþt miydi her þey? geri verse þu an mutlu olacak mý? hadi verdi, mutlu oldu diyelim, o mutluluðun hazzýný duyacak mý? her þey yerinde ve zamanýnda güzel deðil mi?Ý bitmek tükenmek bilmeyen, zihnimi oyalayan sorular son bulmaz ki!!!!bir nefes belki de istediðim. tek bir nefes sonrasý... sonrasý umurumda deðil ki! düþünülerek yaþanmýyor bu hayat. öðrendim!! ne kadar planlar kursan da, hayata karþý dursan da o yine bildiðini okuyor. sen yolculuðuna devam ediyorsun iþte, amaçsýz, sefil çaresiz... ve belki de bedbaht.bu kadar iþte her þey bu kadar. nokta koyma zamaný geçeli çok olmuþ, fark etmemiþimmm...zaten hiç bir zaman iyi sonlar hazýrlayamadým kendime. ne kendime ne de bir baþkasýna sonunu bilmediðim bir yaþam deryasýnda deniz fenerinin ýþýðýna muhtaç, mutsuz bir, bir...bir þeyim iþte ben. öyle...