Gün deli…     
Gün þýmarýk…
Gün vurdumduymaz, sabýrsýz, sevdalý bugün

Sanki yýllar geçti konuþmayalý. Sanki ömürler tükettim þu yazmadýðým üç beþ ay. Kime küstüm? Niye býraktým? Hani beyninden, geçmiþinden, ömründen çaldýklarýndý senin yazdýklarýn? En güzel hýrsýzlýðýndý övündüðün. O zaman býrak kendini günün doyumsuz deli sevdasýna. Yaz alabildiðine…

Gün þýmarýk ; en sevdiðim ayýn tam ortasýndayýz. Memur babacýðýmýn en mutlu günü. Bilinir ki bugün avucumuza tutuþturulacak birkaç kuruþ, babam elleri dolu gelecek eve. Sesi þýmarýk sesi umutlu olacak. “Þükür be hatunum” “en azýndan ayýn 15i dedimi gelen bir güvencemiz var” sözleriyle huzur bulduðumuz sýcak akþamsefalarýmýz… Barbekünün yanýnda uzanmýþ kokuyu piþmeden alan “paþa” kedimiz; nasýl da bakýyor gözümün içine. Sevin sevin bugün kanatlý börülce(!) var. Önce gözümü doyuracak bir salata yapýlacak, muhtemelen bitmeyecek o ve ben anamdan yarým saat boyunca idareli gitmem gerektiðini dinleyeceðim. Güzelim salatanýn çöpe gidiþini, neredeyse bir cenazenin evden çýkýþýný seyreder gibi izleyeceðim. Salata bu en zor yemek… Hafife alýnmaz. Yazýk.
Gün hala çok þýmarýk; þu mangalda tavuktan sonra demli bir çay nasýl da iyi geliyor bu tatlý cana. Gün de kavuþmuþtur bizim terasta. Tek eþli çayýmýza tuzlu çiðdem eþlik ediyor. Þükür diyoruz içimizden, Ýzmir’den görünen gökyüzüne doðru.

Gün vurdumduymaz bugün… Günün en güzel saatlerine koyuyorlar ana haber bültenlerini. Ýnsanlar nihayet gelmiþlerken eve, tek buluþma yeri olan yemek sofrasýnda, çorbanýn ardýndan gelen bir Ergenekon yemeði. Neden yapýldýðýný anlayamýyor insan. “Patlýcan mý koymuþ haným bunun içine? Enginar da var sanki, iyi de ne iþ var çið salatanýn bunun içinde? Yaðý da fazla gelmiþ, aman yaa þu bamyanýn býyýklarý da olmasa. Ben anlamadým, sevmedim bu yemeði midem “dalga dalga” yanma yaptý sanki” yanýnda iþsizlik, eðitimsizlik, kaza, tecavüzden oluþan bir ara sýcak, en son tatlý niyetine; birkaç ünlü ismin basýlmasý, ayrýlýklarý, frikikleri ( serbest vuruþun bu anlama geldiðini ben magazinden öðrendim. Baðlantýyý kurdum ama yeri deðil!!)
Günün vurdumduymazlýðý baþlýyor buradan bir hamleyle kapatýyoruz televizyonu. Çorbanýn nane tadý damaðýndayken mutfaktan gelen, asýl yemeðin kokusu sarýyor bile etrafý. Býrak her þey senden uzakta yaþansýn. Her gün yenisi eklenen hastalýklardan umurun olmasýn. Sen mutlusun. Yarýn öðrenirsin istemeden de olsa zaten ama þimdi, þu en özel aile sýcaklýðýný meze etme günlük haber bültenlerine.
Aylardan yedi, cebinde sýcak emaneti, karný tok, ailesi yanýnda, saðlýðý da kaynayan kanýnda… Daha ne ister Zade, bu caným temmuz ayýnýn ortasýnda?

Þýmarýk 15, deli 15 sevdalý 15

Sevdasý ?

7ye býraktý… Günü gelsin, dile gelsin 7lerde sevdasý…