ÖZLEDÝM…

Zamansýz cemre misali düþerken gözlerime,
Tam þimdi,
On yedi gül açarken göðsümde,
Gitme…
Soðuk rüzgârlar titretirken kollarýnda,
Güneþ kavururken tenini kýzgýn kumlarda,
Biliyorum, özlüyorsun.
Özlem, mahpus dudaklarýnda.
Uzundu gündüzler, geceler kýsa,
Uzun sürüyordu özlem oruçlarý,
Nem kokulu bodrum katlarda,
Merdivenlerinde ýþýk huzmesi/içinde sen,
Öyle bir aþk kokusu geliyor ki burnuma,
En mahrem ve en masum yerimde çýrpýnýyordu özlem.
Anlatýlmasý zor yangýn,
Sarmýþ, aþka açýlan pencereyi,
Kor camlara dokunursun korkmadan.
Gözlerinde dudaklarým, dudaklarýn gözlerimde,
Çýkamazlarken elele güneþe,
Sen özlemedin mi?
Nilgün çaya bekliyor…
Ve Ege bekliyor türkuazýyla koylarýnda, tuz kokusuyla,
Etezyen saçlarýmý daðýtýyor,
Sonra, yerine tarayýp, okþuyor
Bir deli özlem sana duyduðum,
Dudaklarýmý çatlatýp, sonra öpüyor.
Yüzümü saklayýp palyaço makyajýmýn ardýna,
Göðsüne yasak afiþler asmýþtým,
Yýrtma!
Sýzlayan göðüs uçlarýmdan, sevgimi akýtýyorum gizlice sana,
Silme ayakkabýnýn tozunu,
Gitme, geceye çýkma!
Karabasan özlemlerinle örtme üstümü,
Sev emri deðil bu, vur emri senden çýkan,
Þiirlerim üzgün, çok özledim ben,

En masum ve en mahrem yerimde çýrpýnýyordu özlem…

ZEYNEP HÜMA

26 Ekim 2008 Cumartesi 00.45