yaz yaz içinde gri bir denizden
ayrýlýðýn kayalardan kopan o mavi sesince
gözler ardýnda hatýrlanan ve aðlanmayan
ihtiyarýn iç çekiþleriyle kahvelerle içilen aðzý buruþuk pastalarda yarým býrakýlan
hasretlerin acý açlýðýyla yýkanmýþ terke sevgili
ve sýcak yaz kirazlarýndan da solgun dudaklardaki lekeleri koparalým
çok yarýnlardan
hüzünle baðdaþ kurmuþ sevinç rüzsalarýndan
keselim saçlarý savurgan ezgileri
ve olmasýn aramýzda hiç o bitmeler sesleri..

azar azar kaybolmuþ bir sesin yankýya çiðleniþi
ve bir kýþ vaktinde bulutlarýn arkasýnda gölgelenen Güneþin iri elleri
üstümüze akýp yakan ne varsa
öfkeden selden yana
kendi çýplaklýðýna soysun bizi
üstümüzde ne kaldýysa soygunlardan yana geceleri saralým ayrýlýklara
kararsýn kollarýmýz hýrsýzý Güneþe çalan diyarlara..

Bir fotoðrafta asýlý duran o hep ayný bakan
gözlerin özledikçe koyulaþan maviliði ve ellerinin o hep çýplak sessizliði
fotoðraf o ki ben deðiþtikçe deðiþebilen
saçlarý savurgan hüzünlere benzeyen Ay kadar bütünün hep ayný oluþlarýndan gezelim

pencereye yapýþmýþ yaz bahçeleri
sökülür gibi aðaçlarýndan
sükunetin kirpikleri kadar azar azar salýnýr etekleri
bir bahçeye benzeyen bir çocuk arsýzlýðýnýn
koparýp atalým hüznün ellerini geceye batýrýp silelim acýlarý
renkler ve kokularýn olduðu o diri unutkanlýklarýn resmedildiði
þimdinin hafýzasýna
gömelim kirpiklerin gibi düþlerimde azar azar salýnan o çocuk bahçelerini

solgun teni kurumaya meyilli
ve biçkisi rüzgar týlsýmlý bir çiçeðin
dalgýn duruþu gibi
kopuyorsa içimde özlemin
daðýnýk hatýralara savrulur bende ektiklerin
bir kýz al topuklarýndan ezer o bileklerine hizalanmýþ yýrtmaçlar gibi kesik hayatýný

herkes için yazýlmýþ bir þiirin herkesten ayrý duruþu gibi
aynýdýr sürüsünden ayrýlmýþ kanadýn koparak yer yüzüne iniþi

ben tam da orada sadece duruyor iken
bir aðaç hýzýyla bakýnýp bir kanadýn önüme düþmesine dalýp
bir þiirin geliþini kutluyorum içimde seni kuþanarak

denizime dalýyor denizin gözleri
yürüyor bedenleri su misali
kapatýyor ayrýlýklarý
dalýp gittiði yerde bir çocuk doðuyor yeniden beþ yaþlarýnda bir keþfi tamamlamýþ gibi

kulaklarýný kapatýyor yaþlý bir kýrlangýç
her gün içinde gezinen daðlarýn altýn eteklerinden
çiçekler topluyor
düþlerine

bir þiiri çekiyorum
gözlerinden düþlerim bana kalsýn diye
gözlerini yazýyorum þiirler sözlüðüne..

herhangi bir kentte kurumaya býrakýlmýþ öpüþler gibi
dallarýndan geziyorum yaþadýkça köklerine dek ben uzanýyorum

uzanýyorum bir iki havasýnda
bulutlar düþüyor pencereme yaðmur lekeleriyle
bahçede fesleðen þiirleri gömülüyor topraðýna
ve yetiþiyor dallarý sen içimde gezindikçe þiirden kalp olmalara

bir bardak süt kanadýndan anneler seslenirken
batýnýn o gri paspasýna adým atmak için bir çocuk
bir kýrlangýç havasýnda duymuyor yalnýzlýðýný
ve çýrpýlýyor balkondan bir kilim
kuþlar kendi havasýnda..

kemalde bir adam döker gözlerini
kadýnýn yanýsýra yastýða baþ koydukça aynýlýkla döker kadýn adamýn dalgýn kemalini..

hala sokakta iskemlede güneþ yanýðý bir ten
yeþilini sarýya çözmüþ bir unutkanlýk
ve zengin bir sefalet kendi modasýný geç bir vakte ertelenmiþ
yitirmiþ çocuklarýný ve kadýnýný adamýný
duruyor durmaksýzýn saatlerce
penceremde dolgun bir mavilik daldýkça dalýyorum özlemine
ve kentleri çekiyorum gözlerinden ..yollarýmý bize sürmeler hep bana kalsýn diye...