Sen tanýdýðýmda 22 yaþýndaydýn hatýrlýyorum.Ne kadar da gençmiþiz.Birlikte girmiþiz yirmiüç yaþýna.Þimdi düþününce neredeyse çocuk yaþý gibi.Ama biz çocukluktan çok uzakta ,büyük fikirler peþindeydik.
Beni öðretmenevi bahçesinde beklediðin o akþamý hatýrlýyorum.Seninle her zaman görüþürdük ama bu deðiþikti.Yalnýz sen ve ben.Farklý giyinmiþtin ogün .O zaman özel hazýrlandýðýný anlamýþtým.Güzel bir kot gömleðin vardý.Saçlarýnda hergünkünden farklýydý ya da deðildi ne bileyim
Ýþte.Tüm bunlar seninle çalýþtýðýmýz bu yerde öðretmenevinden baþka gidecek yer olmadýðý gerçeðini deðiþtirmiyordu.Evet biz buluþmuþtuk ama gidecek yer yoktu.Önce karným aç dedin Hep gittiðimiz kebapçýya gittik.Adý konmamýþ buluþmamýzý iyice belirsizliðe çekip tarihi bir hata yaptým ogün .Bende emanet özel ders parasý bulunan okuldan öðretmen arkadaþýma gidelim dedim.Niye hiç itiraz etmeden kabul ettin.Ýçine doðal olarak gelen acaba onunla mý çýkýyor sorusuna boyun eðerek.Bunda onunda payý var tabi hemde ne biçim.Oraya seninle geliþimi anlamazdan gelerek beni eve býrakacak diye inat eden sevgili okul arkadaþým.Arada kalan ben.Beni Ali býrakýr dediðim halde anlamayan Bekir.
Akþama seninle baþlayýp,onun tarafýndan eve býrakýlmam tuhaf biliyorum.Ama insanlar anlamak istemezlerse,anlatamýyormuþsun bazý þeyleri.Bende anlatamadým.Seninle tuhaf bir þekilde yanýmýzda Bekir olduðu halde ayrýldýk.Ertesi gün Ýzmir ‘e gidecektik.Ben teyzeme ,sen arkadaþlarýna.O çekingenlikti iþte o günde Ýzmir’de bir çay içip yolumuza gitmemizesebep olan.Kafanda soru iþaretleri oluþtu biliyorum .Akþamki misafirlik neyin nesiydi.
Yýlbaþý gelmiþti.Ýki günlük tatilimizi geçirip dönüþte yine garajda buluþtuk.Nasýl buluþtuðumuzu hatýrlamýyorum öyle iþte.Yine fazlasýyla konuþarak ilçemize geldik.Herkes evine gitti.
Az önce bir resmine baktým, yeni çekilmiþ.Ýþte o zaman yýllarýn, yirmiiki yaþýndan bu güne geçen sürenin sana nasýl bir olgunluk verdiðini soðuk,uzak bir bilgisayar ekranýndan bile anlayabildim.Ama bunu anlayabilmek için iþte o vakitlerden tanýmasý gerekiyor insanýn birini.Ben seni o yarý çocuk,yarý yetiþkin zamanýnda tanýmýþtým.Þu an hala yanýmda olsan demek ki ,tüm deðiþikliklerin ayýrdýnda olacaktým.Belki bir ufak mimikten bile çok þeyleri çözebilecek yakýnlýkta olacaktýk.Ne yazýk ki ,seni beþ yýldýr görmüyorum,seninle ilgili nelerin deðiþtiðini bilemem.Sadece kör tahminlerde bulunabilirim.
Beþ yýl epey uzun bir süre.Bu süre zarfýnda içime neleri gömdüm.Canlý canlý gömdüm hepsini.Beni yakacaklarýný hissettim.Kendim yanmadan onlarý yok etmem gerekiyordu.Yoksa hiç bitmeyen bir melankoliye sürüklenecektim.Ýþ o ki, ondan sonra bir hayat kurmam imkansýzlaþacaktý.Korktum güzel bir hayat kuramamaktan ölesiye korktum.Her gece Allah’a yalvardým kalbimi ona muhtaç etme Allahým diye sanki bu duam kabul oldu.Hissizleþtim ve yeniden hayatýma çeki düzen verdim.Allah yardýmcým oldu ve yepyeni bir hayata yelken açtým.Gururum fena halde aþkýmý ezdi o dönemde.Yanýp yakýldýðým halde ,sana bir kere dönüp bakmadýðýmý hatýrlýyorum.
Ama küllenmelerine ,hatta ölmelerine bile izin vermediðim hatýralarým beþ yýl sonra sürgünden döner gibi kapýlarý yokladýlar ,baþýma üþüþtüler.Onlarý kovamadým.Canlý gömülenler toprak altýnda ölürler, ama iþ hatýralara gelince öyle olmuyormuþ.Kimi ölmüþ ,ama kimide ilk zamanki haliyle yeniden karþýma geldi.Ne yapacaðýmý bilemedim.Bende onlarý yazmaya baþladým.
Ýzmir'dönüþümüzde net bir þeyler hatýrlayamýyorum.Yine görüþüyorduk galiba.Müzik dinliyorduk beraber.Ben Gipsy Kings seviyordum.Dilinden anlamadýðým aþk þarkýlarý içime dokunurdu hep.Mujer adýnda bir þarký dinledik anlamýný öðrensene bu kelimenin Ali demiþtim sana.Tamam dedin sonra unuttuk.Eþim demekmiþ meðerse.Ben çok sonra öðrendim.
Bir Pazar günü çaya gidelim mi dedin .Çay içmeye deðil ,bizim orada bol akan küçük bir çay.Kenarýnda lahana tarlalarý vardý.Tama dedim bende olacaklardan habersiz yola koyulduk.
Niye her yere berabar gidiyorduk ikimizde kurcalamýyorduk. Yine öyle bir gündü.Deðiþik bir þey ummuyordum da.Ceritler köyü olmasý lazým yolüstünde durduk.Sen köy bakkalýna girdin.Bir þeyde söylemedin.Galiba o ara yine Bekir aradý beni bir þey soracakmýþ.Ona ne söylediðimi bilmiyorum ama sinirlerimin hafifçe bozulduðunu hissettim.Sen çýktýn çikolata almýþsýn.Verdin ve büyük ihtimal konuþmanýn yarýsýna denk geldin .Beni yanlýþ anlayacaksýn diye paniðe kapýldým.Üzüldüm.Onunla aramda bir þey var zannedecek dedim içimden .Bu paniðe pasif kapýlamamýþým demek ki,daha çikolata elimde duruyorken aniden elini tuttum.Hiç ne yaparsýn diye düþünmeden,halbuki bunu hiç planlamýyordum.Büyük ihtimal senden bekleyecektim ama olmadý.Sende bekliyormuþ gibi sýmsýký elimi tuttun ogün.Ýyimi oldu,kötümü oldu tam bir sürpriz oldu ogün benim için ,tamamen benim yaptýðým bir sürpriz.Lahana tarlasýnýn kenarýna oturduk sonra.Bu hareketim seni coþturmuþ olacak ki,bana sarýlmak istedin.Uzakta bir köylü bize baktý.Ben utandým ,sonra kalktýk.Nedense o gün daha sonra ne yaptýðýmý hatýrlayamýyorum.Akþam saatleri beni býrakýrken,seni seviyorum dedin bana.Eyvah dedim o zaman daha ilkgün bugün ben ne diyeceðim.Tahmin eder misin bilmiyorum senden çok hoþlanýyordumAma sevgi için zaman lazýmdý.Senin beklemeye sabrýn ve niyetin yoktu.Seviyordun iþte.Belli belirsiz 'bende seni 'dediðimi hatýrlýyorum.