Türkiye Cumhuriyeti 21. Yüz yýla aþiret düzeni ile girmiþ bulunmaktadýr. Evet, bu yýl 86. yýlý kutlanacak olan Türkiye Cumhuriyeti, bünyesinde, Irak, Suriye, Kuveyt, Suudi Arabistan ve baþkaca Orta Doðu ülkeleri gibi aþiretler barýndýrmaktadýr. Oysa bu Cumhuriyeti kuranlarýn, tüm dünyaya ve ulusa ilan ettikleri temel hedef çaðdaþlaþmaktý. Bu nasýl bir çaðý yakalamak ise, yeni devlet aþiretlerle birlikte kurulmuþ, izleyen on yýllar boyunca, gelip geçen hükümetlerin hiç biri de aþiretleri sona erdirmeye yanaþmamýþlardýr. Türklerin çaðdaþlaþmasýnýn bu ilk ve en önemli maddesinin gerçekleþmemesinde, gelmiþ geçmiþ bütün iktidarlarýn sorumluluðu açýktýr. Bu, gaflet ve basiretsizlik bugün Türkiye’yi sýradan bir Orta Doðu ülkesi konumuna mahkûm etmiþ bulunuyor. Bunun da ötesinde, ülkenin batýsý ile doðusu, iki ayrý ülke manzarasý sergilemektedir. Ülkenin batý bölgelerinde, bir bölümü bakýmýndan çaðdaþ aydýn tipini çoktan yakalamýþ vatandaþlar, çaðdýþý aþiret kültürüne katlanmaya mahkûm olmuþ durumdadýr. Ülke insanýnýn, süper aydýn tipinden, aþiret kullarýna kadar deðiþen bir yelpaze sergilemesi, yalnýzca insanlara katlanýlmaz bir azap vermekle kalmamakta, demokrasiyi de uygulanamaz hale getirmektedir. Ülkede, alelade çok partili sistemin ötesinde, gerçek bir demokrasinin bulunmamasýnýn bir nedeni de budur.
Þu kültürel yapýya dikkatinizi çekmek isterim. Aþiret kültürünün, düðün basarak, 44 kiþilik bir katliamý gerçekleþtirmesi sonrasýnda, Cumhuriyetin etkili ve yetkili kiþilerinin verdikleri tepkiler arasýnda, -namaz kýlarken öldürülenlerin þehit olduklarý- ile ilgili muhteþem tespit bulunmaktadýr. Oysa bizce hunharca katledilen bu kiþiler, ne þehit, ne de gazi olup, Cumhuriyetin büyük ihmalinin kurbaný olan Niyazilerdir yalnýzca. Çaðdýþý kalma kararlýlýðý, cinnet boyotuna varmýþ bulunmaktadýr Türkiye’de. Bu katliamýn ve benzerlerinin asýl sorumlularý da, üç beþ oy uðruna, milli ve manevi deðerlerimiz teranesini iþlemekte ýsrar eden politikacýlardýr. Hiç boþuna suçlu arama numarasý yapýlmamalýdýr, suçlu bellidir. Her lafýn baþýnda, milli ve manevi deðerlerimizi öne sürenler, bunlarýn bir tekinin bile ne olduðunu söylememektedirler. Ýþte bunlar, aþiret, kan davasý, husumet, berdel, kýz kaçýrma, baþlýk parasý, kýzýn amcaoðlunun evlenme hakký ve benzerleridir. Bunlarýn hiçbirinin modern çað ile uzaktan yakýndan iliþkisi olmayýp, hepsi eski çaðlara, eski sömürü düzenlerine ait mendeburluklardýr.
Türkiye batmaktadýr hanýmlar, beyler. Üstelik de bu batmanýn Ergenekon la falan da ilgisi yoktur. Bir millet, okyanusta gemi gibi batmaz; ancak böyle batar. Osmanlý, bir mucize gerçekleþtirmiþtir. Doðrudur, beþ yüz yýl boyunca, evrim dýþý kalabilmek, çaðlarý izlemeden, yalnýzca kendi sistemini koruma tutuculuðu ile devam edebilmek bir mucizedir. Ancak, evrimsel deðiþim ve dönüþümlerin izlenmesinin bile giderek güçleþtiði günümüz dinamizmi içinde, Osmanlý kafasý ile devam edebilmek imkânsýz görünmektedir. Lanet olasý gelenek ve törelerle Türkiye, yalnýzca ele güne rezil olmakla kalmamakta, karanlýk bir kuyuya, menfur bir çöküþe doðru hýzla ilerlemektedir. Türklük gemisi hiçbir surette ilerlememekte, birinin adý gelenek, öbürünün ise töre olan iki çapayý denize salmýþ bir saloz gibi, olduðu yerde çürümektedir. Ýþin esasý, gelenekleri ve töreleri ile birlikte, çaðdaþlýðý yakalamýþ her hangi bir örnek ülke de yoktur. Gelenekler ve töreler, eski egemen gruplarýn, lanet olasý çýkarlarýnýn korunmasýndan baþka bir anlam da taþýmazlar. Hiçbir ulvi ve kutsi anlamlarý da yoktur. Geleneklerimiz ve törelerimiz sayesinde, ülkemiz insanlarýnýn bir bölümü, ya katildirler, ya da tehlikeli katil adayýdýrlar. Gene ayný gelenek ve töreler nedeniyledir ki, dünya kadar yetiþkin gencimiz, ana babalarýnýn ya da aþiret reisleri ile feodal aðalarýn esiri durumundadýrlar.
Bütün bu tablodan kurtulmak için Avrupa Birliðinden medet beklemenin ne kadar yanlýþ olduðu da apaçýk görülmüþtür. Avrupa Birliðinin derdi, Türkler olmayýp, Rumlar, Ermeniler ve Kürtlerdir. Bu güne kadar AB yetkililerinin hiç birinden, Türkiye’nin aþiret düzenine son verilmesi konusunda tek kelime edene rastlanmýþ deðildir. Özellikle, güney doðunun feodal yapýsýnýn, bir toprak reformu ile imha edilmesi konusunda hiçbir talep bulunmamaktadýr. Bu tepkisizlik, Türklerin gerçek kurtuluþ ve çaðdaþlaþmasýnýn deðil, tam tersine batýp gitmesinin hedeflendiðinin bir göstergesidir. Týpký Sevr’de denendiði gibi…
Paradan baþka hiçbir derdi olmayan medyanýn büyük bölümünün, aþiret kültürünü yayma ve sevdirme gayreti dikkate alýndýðýnda, ülkede daha çok katliam seyredeceðimiz kesin olup, bunlar karþýsýnda gerek siyasal çevrelerin, gerekse bir kýsým aydýnlarýn, þaþýrmýþ ve üzülmüþ numarasý yapmalarý da artýk iyice çekilmez hale gelmiþ bulunmaktadýr. Dövünmemiz gereken asýl acý gerçek, ülkenin sosyokültürel yapýsý olup, bu konuda da herhangi bir kurtuluþ ýþýðý ne yazýk ki yoktur.