Acýnýn alýcý kuþ gibi tünediði zamanlardý,
Sesini duyduðumda kapýmýn.
Koþtu, yürek can havli ile telaþlandý,
Zemheride dostun yüzü güneþten sýcaktý…

Dualarýna asýlý kaldý hüznüm.
Sarýp sarmaladý, kelimeleri tentürdiyot kokusu,
Asma köprüler kurduk, öldü ulaþýlmazýn sorgusu…

Candan bir ‘’eyvallah’’ dýr bastý içimizi,
Sedirimizin baþköþesinde oturttuk sevinçlerimizi…
Modern melodilerden kopuk, seslendirdik,
Anadolu türkülerimizi…

Elleri nasýrlaþmýþ babalarýmýzý, belleri bükülmüþ analarýmýzý,
Aþka yakýlmýþ aðýtlarýmýzý demledik gecelerde,
Tavþan kaný, buruk biraz da acýmsý…
Asude tatlandý, kanatlandý
Pamuk ipliðinde ki bitkiselleþmiþ hayat...

Ey dost!
Senindir, seninledir bu hane-i kalp,
Dinlen can evimde ayaklarýný uzat...
Kutsadýk ilahi aþkla yarenliðimizi,
Bizde ki sancý, riyakar selamlara karþý dikilmiþ yaðýz alp...

Elif Battal