Her gün büyüyorsun!

Ne kadar da çok gülüyorsun… Hele de bir þey anlatýrken heyecandan karýþan dilin damaðýn yok mu… Kelimeleri birbirine karýþtýrýp çorba yapýyorsun. Anlamýyorum ne anlattýðýný çoðu zaman. Ama anlattýklarýna sen gülüyorsun. Sen güldükçe ben de gülüyorum. Gülüyorum iþte... Ne güzel gülüyorsun! Mutluluk saçýyorsun.

Allah'ým! Ne konuþurlar böyle yerinde duramayarak zýp zýp. Nasýl bir þey insaný bu kadar heyecanlandýrabilir? Ne insaný bu kadar güldürür? Ben mi gülmeyi unuttum, yoksa bunlar mý zývanadan çýktý? Ne bu kadar komik olabilir?

Ne kadar beceriksiz ellerin var... Aceleci ve her þeyi ayný anda yapmak ister gibi. Hiç yerinde durmuyorlar. Bir onu alýyorsun bir ötekini. Hep böyle kalsýnlar. Böyle hoyrat, böyle çocukça.

Nasýl kýyýlýr da bu yaþýn üstüne bir yaþ daha konulur. Adalet deðil bu! Hep bu yaþta kalsan olmaz mý? Kalsan ve konuþsan sürekli, koþsan odalardan odalara… Mýrýldanýp dursan, hep söylediðin þarkýlarýný.

Yerden fýþkýran gür bir aðaç filizi gibisin. Bakýyorum ellerine ve ayaklarýna. Ne kadar ince ve uzun parmaklar... Ayaklarýn da büyük! Eðer bu ayaklara ve parmaklara göre uzayacaksan sen bir servi aðacý olmalýsýn.

Büyümesen diyorum hani... Ýnan kal böyle.

Bak ben büyüdüm de biliyorum