6. BÖLÜM



Parmaðýný bir kez daha çakmaðýna götürdü adam.Bunun kaçýncý denemesi olduðunu bilmiyordu ve bu denemesinde çakmak yansa çok iyi olacaktý.Nitekim artýk çakmaðýn yanmamasý bile onu çileden çýkarabiliyordu.Neyse ki bu sefer çakmaðýný rüzgârdan çok iyi koruyabilmiþti.Aðzýndaki sigaranýn ucunu çakmaða uzattý ve usulca tütünün alev almasýný izledi.Ýlk dumaný ciðerlerine çekmeden dýþarý üfledi.Çakmaðý cebine yerleþtirdikten sonra sigara dumanýný olabildiðince çekti.Daha sonra sigarayý aðzýndan uzaklaþtýrdý ve aðzýndaki duman kitlesini ciðerlerine çekmenin tadýný çýkarmaya baþladý.Bir an için kanýnýn daha farklý aktýðýný hissetti.Vücuduna yayýlan zehir deðildi,adeta bir huzur ilacýydý sanki.
-Bir þey alýr mýsýnýz?
Adam yavaþça parkta çalýþan çaycýya doðru yüzünü çevirdi ve sigaranýn yanýnda bir kahvenin iyi gideceðini düþündü.Gün geçtikçe yeni alýþkanlýklar edinmeye baþlamýþtý.
-Bir fincan kahve fena olmaz aslýnda.
-Tabii,hemen geliyor kahveniz.
Adam dumaný bir kere daha ciðerlerine çektikten sonra derin düþüncelere daldý.Parkta insanlarý gözlemlemeye ve hayat üzerinde düþünmeye baþladý.Ne kadar zamandýr sokaklarda derbeder gezdiðini kendisi de bilmiyordu.Onun için hiçbir þeyin anlamý yoktu zaten.Hayata küsmüþ vaziyetteydi.Sokaklardaki yaþam boþtu ve her þeyden huzurluydu.Ancak ona daha fazlasý gerekiyordu.Hemen harekete geçmeliydi.Ancak düþündüðünü yapmadan önce yapacaðý birkaç iþinin olduðunun farkýna vardý.Bunu ruhu istiyordu.Vicdaný...Elini cebine götürdü.Cep telefonu çakmaðý koyduðu cebindeydi.