Tüm esintin ve renklerinle baþýmý döndürüyorsun. Bunlarý söylemek ayýp oluyor belki ama býrakalým olsun, sen bana bahar gibi geliyorsun.

Bir ucu gökyüzünde, topraðýn derinliklerine kök salmýþ bin yýllýk çýnardýr kalbim. Sus suzmaz, otur oturmaz, laftan sözden anlamaz bir deli yürek. Dað baþlarý esiyor kafamda. Kuytular, dereler…. Þimdi tam da çadýr kurma zamanýdýr Toroslara. Sonra uzanýp o tazecik çimenlere seninle papatya yolmak… seviyor, sevmiyor oyunu hani. Sevmiyor çýkarsa mahsustan küsmek, sonra barýþmak yeniden, seviyor çýkýnca da daha heyecanlý öpüþmek… ayýp olurmuþ, býrak olsun; sen bana bahar gibi geliyorsun.

Ben bir yörüðüm. Çadýrým ufka yakýn dað baþlarýnda kurulu. Her mevsim bir baþka ovaya göçer yüreðim. Ne bir yere ne de mekana hapsolmadýðým gibi hapsolmam hiç bir öðreti ya da felsefeye…. Meleklerle dansa, tanrýyla sohbete bayýlýrým… Kýsýtlayamaz, kuþatamaz beni hiç bir doktrin, hiç bir güç amaa… Bahar, bir de SEN. Þimdi kucaklayýp kesmek nefesini; ne yani ayýp oluyorsa varsýn olsun, sen bana bahar gibi geliyorsun..

Çocuðum ben, derelerde kurbaðalarla oynarým halen. Gök kuþaðýnýn altýndan geçmeye çalýþtýðým zamanlarda oldu. Yaðmurda herkes sýðýnak ararken ben üstümü çýkarýrým. Yaptýn mý hiç? Bahar yaðmurlarý deðdi mi tenine? Topraðýn kokusunu aldýn mý hiç bir yaðmur sonrasý? Öpüþtün mü sýrýlsýklam ýslanarak, karýþtýn mý yer yüzüne?

Þimdi bütün kokularý aþkýn canlandý yüreðimde, þimdi karýþtým bir oldum iste evrenle… Yaðmur tanecikleri içindeki yüzüne bakmak ve o baþ döndüren diþiliðinin kokusunu almak istesem… ne yani ayýp oluyorsa býrakalým olsun, sen bana bahar gibi geliyorsun…