Bazen unutmadýðýmýn tövbesidir ve çoðu zaman unuttuðunun þehadetidir cümlelerim. Biz düþerken kaybettiðim, ellerimle uzanýyorum yokluðuna. Ýçimin satýr aralarýndan çalýyorum bu ihaneti. Ardýn sýra buza kesmis gözlerimi, ah-layarak ýsýtýrken resmettiðim, kapkara boþluklardan birini daha yolluyorum þimdi sana. Ki bir kez daha bildiðim bütün selamlar üzerine olsun, üzerime gelen bir vedaya kaybettiðim! Ve selam olsun, elvedasý içimde kalan sevdiðim!…

Bu sabah uyanýr uyanmaz, gittiðinin bilmem kaçýncý günü diye fýsýldadým kendime. Yüzümü yýkarken düþlerinle, parmaklarýmýn bir boþluða daha düþtüðünü farkettim. Gülümsedim aynalara. Hasretimin, yepyeni, bir çizgisi daha oldu diye sevindim. Boþ tabaðýný seyrederken bir güzel boðazýma dizdim yemeðimi. Altý yalan, üstü hayal kýyafetimi giydirip, senden sonraya kalan tek insana taþýdým cesedimi. -Bakkal amca dedim, -bir paket sigaran daha var mý, hani içime çektikçe ondan sonralarý tükettiðim? Eve dönerken, pencerede yokluðun gülümsüyordu yine. Merdivende gözlerinden sendelerken irkildim! Düþmemek için aklýmýn trabzanlarýna yasladým hislerimi. Hani bildiðimiz kuþ seslerinden arýnmýþ, ismini haykýran kapý ziline takýldým bir süre, iþkencen kapýyý açar diye bekledim. Ýçerde pusuya yatmýþ korkularým vardý yine; mesela hayallerim, ardý sýra düþlerim… Güneþ en tepeden beynime batarken, bir güzel aðlamak için balkona attým sandalyemi. Akþam en yenisinden seni getirene kadar bekledim. Ýçeri alana kadar özlemini, sözlerinin bir kez daha kalbime battýðýný hissettim; ellerine yapma dedim… Ve ben bu kaðýdý avuçlarýma alana kadar milyon defa gittin benden, kalem parmaklarýma sýðýnana kadar milyon defa terkettin…

”Olsun” dememi bekliyorsun biliyorum, fakat, kusuruma bakma sevdiðim; ”ölsün” dedim! Çektiklerim dipdiriyken karþýmda ve boþluðun an gibiyken aklýmda, hatýran da benim kadar gülsün istedim! Belki de bu yüzden ölmek kaldý dilimde! Ve böyle hatýrlamak kaldý ya geriye. Artýk ne gel diyebiliyorum, ne de çek ve çýk; sanma bas git diyebildim. Velhasýl, velhasýl sevdiðim;…………? Hayalin gözlerimi çalýyor bak yine, müsadenle! Kalem burada kalsýn gün doðmadan döneceðim…