Karþýlaþmalarý yaðmurlu bir ilkbahar günüydü. Giray pencerenin önünde oturmuþ yaðan yaðmuru seyrediyordu. Evlerinin önünden geçen yol iþlekti. Acý bir fren sesinden sonra yuvarlanan bir aracýn sesine fýrlayarak hýzla evden çýkmýþtý. Evin bahçe yolunu nasýl geçtiðini bile hatýrlamýyordu. Önüne çýkan bir hayvana çarpmamak için frene basan ve kayarak takla atmýþ aracý görmüþtü. Aceleyle trafiði ve ambulansý aramýþtý cep telefonundan. Ýran plakalý araçta bir adam ve bir kadýn vardý kanlar içinde görebildiði... Daha sonra görebilmiþti, kaza yapan aracýn kýrýk camlarý arasýndan çýkarýlýrken akanlar içinde görmüþtü onun ay gibi parlak yüzünü... Genç kýz yaralý ve baygýndý. Apar topar hastaneye taþýmaya yardým etmiþti yaðan yaðmura aldýrmadan... Görgü þahitliði için ifadesini almýþlardý o telaþeli halin içinde...
Giray'ýn yüreði henüz çaðla tadýndaydý. Iðdýr'ýn çiçeklenmiþ erik aðaçlarý baharýn muþtundaydý. Bulutlar gözyaþýný tutamazken neþe içindeydi gök, yer, dik ve beyaz baþlý Aðrý Daðý... Sevgi sarmýþtý etrafýný, sevdaya, dostluða ve umuda böylesine bulaþmýþken... Ýnsanlýk dolu sevdasý hüzne fýrsat vermemiþti genç kýzýn kurtuluþu için dua edip aðladýðý ve ardýndan dinlenmek üzere ayrýldýðý gece... Oysa yüreði bembeyazdý Aðrýnýn karlý baþý gibi... Yapraðýn yeþili ve akþam güneþiyle birlikte farklý bir duygu akardý içine...

En yakýnlarýndan biriymiþ gibi baþýndan ayrýlmamýþtý adýný bile bilemediði genç kýzýn, saçlarýna Aðrý'nýn þafak rüzgarlarý ve teninde aklýný baþýndan alan bir çiçek kokusu dolarken... Bir baþýna odasýnda otururken, hafýza kayýtlarýndaki resimlerini karýþtýrýrken hala çývgýn bahar rüzgarlarý esiyordu yüreðinde...

Bütün müdahalelere raðmen genç kýzýn annesi ve babasý kurtarýlamamýþtý. Ýki gün sonra dönebilmiþti genç kýz ise, komadan... Sarýlý ve aðrýlar içinde gözlerini açtýðýnda yaný baþýnda yabancý birilerini görmüþtü. Giray onun kalkma çabasýna mani olmuþtu.
"Ne oldu bana? Neredeyim ben? Ana ve babamlar nerede?"
Zaman durmuþtu sanki o an...Giray nasýl bir cevap vereceðini bilemedi. Kýz onun suskunluðu içinde hafýzasýný yoklamaya çalýþtý, gözyaþlarý içinde "Öldüler mi yoksa!" aðlamaya baþladý. Giray onu teskin için elinden tuttu, gözyaþlarýný silmeye çalýþtý. Kýzýn "Siz kimsiniz?" sorusuna belli belirsiz "Ben Giray" diyebilmiþti. Giray genç kýzý susturup teskin edemeyince, yardýmýna hemþireler yetiþmiþti. Bir sakinleþtiriciden sonra sakinleþebilmiþti. ve o sakinleþebildikten sonra ancak kýsaca olanlarý anlatmýþtý.

Giray her þeyi bir yana býrakmýþ, bu yabancý aile için elinden geleni çok fazlasýyla yerine getirmiþti. Emniyet kaza yapanlarýn yakýnlarýna haber vermiþ olmalýydý ki, bir gün sonra yaþý yetmiþlerde olan kýzýn dedesi gelmiþti. Yaþlý adam oðlunun ve gelininin cenazelerini Tebriz'e götürürken torununu kýsa bir süreliðine de olsa yalnýz býrakmamasý için Giray'a býrakmak zorunda kalmýþtý. Giray'ýn ve ailesinin ýsrarlý yardýmlarýný da kabul etmek zorunda kalmýþtý. Günlerce onlarýn konuðu oldu. Torunu Aysuda'nýn iyileþinceye kadar bekledi.

Mehdi Bey, Aysuda ile Giray Iðdýr'ýn trafiðe kapalý "Sevgi Yolu"nda yan yana yürüdüler, semaver demletip çay içtiler. Ve derken bir anda bu kadar olayýn içinde bulan Giray için bu ayrýlýk çok zor oldu. Aysuda'yý da bir türlü unutamadý.

Ah sevgilim, yüreðim makaslanýr her bakýþýnda
Gönlümde yýldýz olup kayarsýn her yalvarýþýmda

Tüm açlýðýmý bastýran bir dilim peynir gibisin
Takýlýp, takýlýp durursun þu gönlümün çatalýna...

Evveli emirden beridir sen benim alýn yazýmsýn
Seni sevmek, seninle birlikte yaþamak adýna

O günden sonra Aysuda rüyalarýndan hiç eksik olmadý. Aysuda: "Ne olur bir daha arama... Arama beni bu diyarlarda... Arama beni sevdalarýn buruk anýlarýnda... Okuduðun kitaplarda geçmez benim adým... Bir akþamüstü caddede yürürken, ansýzýn rastlayamazsýn bana... Oturduðun semte bile uðramýþlýðým yoktur. Gözün kapalý yürüdüðün sokaklardan geçmedim bile... Gördüklerini görmedim. Duyduklarýný duymadým... Ve ben, Iðdýr'ýn bir ucundan baðýrýrken karmaþanýn ortasýna doðru, sesim, yankýsý gibi yabancýydý bana..."

Adýný, gözlerinin rengini yazmaz olur kalemim,
Kokunu duyarsa sevdam, belki umursar eminim

Konu olur hikaye ve þiirlerime her hayalin ...
O bilmezliðinden deðil, yorgunluðundandýr eminim ...

Aysuda'nýn rüzgarlarýydý onu bileyen, aðlatan ve avuçlarýna buruk hüzünler býrakan. Ve giderken çocuksu sevinçlerini de alýp götüren... Itýr kokan rüzgarlar, saçlarýný okþardý hep... Yakasýndan girip, koynundaki baharlarda uykuya dalardý... Aðrý Daðýnýn doruklarýndan koparak gelen rüzgarlar, oturduðun evin camlarýna vururdu... Ve bir kez bile olsun, Aysuda'nýn ansýzýn nedensizce dönüp ardýna bile bakmadýðýna hayýflanýp durdu. Ayrýlýrken Aysuda gözyaþlarýný göstermemek için dönüp bakmadýðýný bilemedi...

Sen, sen ol gecede güneþi, suda ateþi arama
Ýmkansýz bir hevesti benimkisi kendini sýnama

Yaþanmýþ bütün ayaküstü aþklarýmýzýn arasýnda,
Yýrtýlmýþ sayfalarda karakalem sevdamý arama.

Günler yýllara döndüðünde Giray'ýnda içinde filizlenen her yaprak, dirilen her fidan, yeþeren bir kara sevda oluvermiþti sanki Aysuda... Güneþ bir daha dönmeyecekmiþ gibi, Aðrý Daðý'nýn boynuna sarýlýp veda ederken... Uzaklara, uzak daðlara takýlýp kalýrdý kalbi... Sevinçleri vurulmuþ yaralý ceylanlar gibiydi... Bir odada iþkence görürken yüreði, yürüyordu gece, yürüyordu kara bulutlar üstüne üstüne...

Gözyaþým akar da içime... Bir türlü anlatamam ki...
Anlatamam ki ben sevdamý, kurda kuþa hasretimi...

Kabullenerek çaresizliðimi, o anda susarým
Sevinçlerim tek tek terk eder sessizce gönül evimi...
...
Giray annesine "Anne ben gidiyorum, beni aramayýn" derken, kandýnýn "Nereye oðlum?" sorusuna cevap bile vermeden Iðdýr'dan ayrýlývermiþti. Tebriz'de otobüsten indiðinde hiçbir yeri bilmiyordu. Günlerce Tebriz sokaklarýnda Aysuda'yý aradý. Ne Aysuda'ya ne onu bir tanýyana denk geldi. Yüreðiyle hayalleri arasýnda günlerce hatta aylarca çýrpýnýp durdu.

"Hani, elin ayaðýn baðlanýr ya gülüm. Yapayalnýz kalýrsýn gecenin ortasýnda. Her þey gömülüverir soðuk bir odanýn ýssýzlýðýna. Her þey o an uzaktýr ellerine. Özlemler sarar kalbini... Dilinin ucuna gelir. Anlatamazsýn... Ýsimsiz hasretler derinlerinde saklýdýr kalbinin... Bir gecekondu penceresinde açan menekþede þekillenir... Ve ya bir daha dönmeyecek olanýn ardýndan sallanan mendillerin neminde gizlenir. Bir de yitik sevda sözlerinde yankýlanýr, o isimsiz hasretler..."

Aradan geçen zamaný nerdeyse hatýrlamýyordu. Bildi bileli saat taþýmazdý. Takvimse aklýna hiç gelmezdi... Bir akþamýn alacakaranlýðýnda Tebriz'in o karmakarýþýk trafiði arasýnda caddeyi karþýdan karþýya geçerken kendine bir þeyin çarptýðýný ve düþtüðünü zor hatýrlýyordu. Tüm ümitlerini yitirdiði, aramalarý boþa çýktýðý bir günde, hastanede gözlerini açtýðýnda Aysuda'yý baþucunda görmüþ ve gözelerine inanamamýþtý. Onu görünce sanki bütün acýlarýný unutmuþtu. Giray "Ne oldu bana?" derken, "Az da seni kaybediyorduk," diyordu gözyaþlarý içinde Aysuda onun ellerinden tutarken...

"Ne arýyordun Tebriz'in sokaklarýnda?"
Dilinin ucuna gelip, gelip gitti de "Seni" diyemedi... "Gezmeye gelmiþtim" diyebildi. Kapýda onlarý seyreden dede Mehdi Bey kararýný orada o anda vermiþti. Mehdi Bey, Giray'ý kaybettiði oðlunun yerine koydu ve torunu Aysuda'yla evlendirdi.
...
Aysuda Giray'ýn kollarýnda Tebriz'in Ýl Gölü kenarýnda yürürken gözleriyle oðlu Þemsi'yi izliyordu... Daha bir sýký sarýldý Giray'ýn beline.
...
Km-170706


Not :
Iðdýr ilimiz doðunun harika bir þehri... Doðuyu gezip de Iðdýr`ý görmeyen doðuyu gezdim demesin... Iðdýr`a giden ise "Sevgi Yolu"nda mutlaka yürüsün ve Aðrý`ya karþý semaverden çayýný içsin... Tavsiye olunur.

Tebriz ise Ýran`ýn en güzide þehirlerinden biridir...