Amaçsýz ve acýmasýz bir hayatýn sürgünüyüz.
Kim biliyor yaptýklarýnýn sebeplerini?
Birkaç damladan ibaret olan ömrümüzün ne kadarý doðrular denizinde yüzüyor?
Biz kurallara zorlanýp, sonunda kendimize bile itiraf edemediðimiz duygularýmýza esir olurken
kimsesiz bir sessizlik deðil mi bizi saran?
Anlamýný yitirdiði gün aþk,
Biz deðil miyiz sevdayý iki buse hudutlarýna hapseden?
bir yaðmur çiseleyiþinden öte geçiyor mu içimizde kaynayan volkanýn ateþi?

Yok yürekler böyle bir sevdaya alýþýk deðil!
Kalbin sýðdýrdýðý dünyada, böyle bir aþk deðil istediðim.

Ben öyle sanýrdým ki; her yarýþtan galip çýkacaktým,
Savaþlar deðil barýþlarda koþacaktým en önde...

Hayýr ben deðilim bunu isteyen!
Sen misin söyle sevdiðim böylesine gözlerine ihanet tohumlarý ekilen?
Kim bu yalan kokulu yaban güllerini ayaðýna seren?
Ben deðilim senin içindeki kuþun çýrpýnýþlarýnda...
Ben deðilsem kim?

Aðlama karþýmda yalan gözyaþlarýnla!
Bilirim onlar da sahte içindeki güvercinler kadar.
Sus konuþma!
Ben seni bir çið tanesinin saflýðýnda sevdim.
Böylesine korkunç deðildi bu sevdanýn ateþi.

Sen de yalan çýktýn herþeyim gibi.
Bir feleðin çarkýna yalan düþmüþ, bir de benim hayatýma...

Mehmet Ongan