güneþ ufuktaki sýradaðlarý aþarken
beyaz martýlar son dalýþlarýný yaparken
karanlýk ve yalnýz dünyamýn doðuþuyla beraber
bir yaz yaðmuru yaðsa üzerime gökten
ve ben bir ah çeksem ta derinden


arkasýndan iki damla yaþ düþse gözlerimden
kendimi sorguya çeksem kopan benliðimden
o tatlý hatýranýn izini aksettiren her þeyi
ama her þeyi yakýp eritsem


tüm acýlarýmý yaðan yaz yaðmurunun
son çiseleriyle
ve gözlerimden akan
hasret naðmelerinin son damlalarýyla
yaktýðým son sigaramýn sönen izmaritiyle
gömsem taa derinlere ve unutsam benliðimi


nereden gelip kim olduðumu
yalnýzlýðýn acý karanlýðýnda kaybolan
benimle ayný duygularý paylaþan
üç arkadaþ bulsam kendime
ve vasiyetimi versem onlara







dýþarýda yaz yaðmuru olanca þiddetiyle
çiselerken ben pençeleþsem ölümle
sahilde býraktýðým tek hatýra bir mendil
neler çektiðimi ve geç kalmýþ bir piþmanlýðý
tüm ayrýntýlarýyla anlatýrdý sana
ve belki vicdanýn da sýzlayarak
biraz da olsa hak verirdin bana

belki hiç önemsemeyeceksin
ama belki de iki damla yaþ
düþecek gözlerinden önüne
iþte o zaman sevgilim ben
mahþerde seni bekliyor olacaðým

taaki sen gelene dek...