Çaresizim… iki sevda arasýna sýkýþmýþ kalmýþým… nasýl olabilir, nasýl çözülür bu düðüm? Var mýdýr bir hal çaresi? Ne gönlüme dur diyebiliyorum ne de içimde yanan ateþe… ne birinden vazgeçebiliyorum ne de diðerinden… öyle bir yangýn var ki içimde kavuruyor, yakýyor, yýkýyor… neredeydin ki, nerede yaþýyordun, nerede nefes alýp veriyordun, kalbin kimin için çarpýyordu? Yok… geri dönüþü yok bu hayatýn, baþlanmýþlýklar ve yaþanýlmýþlar silinmiyor bir türlü… eskiye, geçmiþe sünger çekmenin bir yolu olabilseydi keþke… ve sen benim kollarýmda oluvereydin ne vardý? Sabahlarý saçlarýný okþayarak uyanmanýn ve bütün bir gece kokunu içime çekmenin hazzýný yaþayabilmek mümkün olsaydý keþke… yarým bir hayat var avuçlarýmda… elimde bir resmin ve býraktýðýn o koskoca anýlar yýðýný… keþke hiç tanýmasaydým seni… hiç görmeseydim… ellerim deðmeseydi buram buram aþk kokan saçlarýna… gözlerim deðmeseydi gözlerine… hiç girmemiþ olsaydýn hayatýma… belki… belki çok daha kolay olurdu yaþamla savaþmak bana… ama artýk buradasýn, içimde… yüreðimde… koskoca bir yer kaplýyorsun ve mümkün deðil söküp atabilmek seni oradan… hoþ söküp atmak isteyen de yok zaten…

þimdi, þimdi býrakýp gidiyorsun beni böyle baþý boþ býrakýp… bir görebilsen içimde doldurduðun yeri, dokunduðun yeri nasýl da yanýyor alev alev… keþke… keþke bir mümkünü olsa ayaklarýna paspas olmanýn, her akþam yanýna koþacaðýmý bilmenin, sabýrsýzlýkla seni beklemenin ve bekleyiþlerin heyecanýný yaþayabilmenin… keþke…

iþte, yoksun ve yoksunum… elinden þekeri alýnmýþ bir çocuk gibiyim bu hayatta… ve sensiz yaþamýþým, nefes almýþým ne fayda…