Hangi kapý kapanýyorsa derinlerde, hangi kapý açýlýrken yüzüme, her sonun bir baþlangýç sayýldýðý bir hikayede hayat sürmek...!
Ne istediðini bilemeyerek ve bilmediði bu isteklere boyun eðerek nefes almak, gururuma arkadaþlýk eden bir kaç fazileti adamdan sayýp medet ummak.
“Ben deðildim yalancý gözlerle bakan hayata, itiraf ediyorum hep üvey yaþadým adýna hayat denilen yalana”
Sen benim üvey anamsýn hayat, babam zindan gecelerimden kalan herhangi bir an, bu yüzden garipsiyorum hayatý bu yüzden savruluyorum, bazen deniz maviliðinden havalanan bir martýnýn kanatlarýnda sýyrýlmak istiyorum her þeyden...
Her sonun bir baþlangýç sayýlmasý ve kapýlarýn birer bire yüzüme çarpýlmasý beni kendimden uzaklaþtýrýyor ve garip bir döngü ile kendimi buluyorum; karanlýðýn hüzün kokan odalarýnda. Sýkýlmýþlýðým kimi zaman bir mum aleviyle son buluyor kimi zamansa katran karalýðýnda gecelerin kaybediyorum ellerimi...
“Hayatýma dairlerin ne kadar gerisindesin ey zaman bul beni!” hangi gecede yetim býraktýysan orada bul beni.
Ne yaþandý, ne yaþanmasý gerekiyordu, ya þimdi ne yaþanýyor? Mazi ne kadar sýyrýlabiliyorki þu andan. “ Farklý açýlardan ayný þeye bakmanýn diðer adýymýþ ZAMAN”
Olgular ve kavramlar netleþmiyor bu karanlýkta, kimi zaman yalancý bir dost yüzüyle bakýyorum aydýnlýðýma karanlýk odalardan, ben gecelerime kurban ediliyorum celladým ZAMAN. Hangi dost yüzü hangi sevda çýkaracak beni bu karanlýktan.
Neredeyim ben ey ZAMAN!
Gecenin deniz kokan herhangi bir kýyýsýnda yüreðim kanýyor ve ben sevdamý arýyorum kanayan yaramda, kýrmýzý siyah ve mavi neler çaðrýþtýrabilirki hayatýn anlamýndan baþka, nelerimi çaldým hayatýmýn anlam kokan odalarýndan ey ZAMAN!
Nerede arýyorum hayatýmýn anlamýný ya da var mý gerçekten böyle bir anlam, ya da anlamlarý sýrtlayailecek bir hayat?
Yaþamak yalancý bir suskunlukla, çýðlýklar oynaþýrken gözlerimde sukunetle bakabilmek hayata, kalleþçe açýlan her yarayý sevgiyle kapamak ama yaþamak ve adýna hayat demek nefes almalarýn, her nefes alýþýnda bir anlam verip; hayata, o eþsiz yalana gülümseyebilmek, gülümsemek ama yaþayabilene, gülümsemek ama zamansýz bir pencereden sevdaya bakabilene; suskun baþýlarla örtüyorum perdelerimi gün ýþýðýna ve hasrete karþý koyan bir sabýrla bakýyorum,herkes gibi, görünen gözlerle, kanayan ve kanatan bir þeyler var içimde. Kim koydu bu bilinmezlikleri, bu anlamlarý kim dahil etti hayatýma?
Sen!
Sen gözlerine, tenine, yüzüne sevdalandýðým kadýn, bende kendini arayan bakýþlarýn dans ediyor basit, aleladebir ritimle.
Þaþkýn bir müzik çalýyor gramafonda, anlamsýz belkide ama dans ediþi bakýþlarýnýn ve vucut ýsýnýn o ritime ayak uydurmasý yani nefes alýþlarýn anlam veriyor ona.
Anlam sevdada!
Anlam sevdaný arayan, sevdana hasretle bakan gözlerimde saklý. Bende kendini aramak ne kazandýracak sana, ben sen veya sen ben olduktan sonra sevda bu portrenin neresinde yalancý durmayacak...

BEN SENDE AÞKI ÝKÝ KÝÞÝLÝK SEVDÝM
BENDE HERKESE BAKAN GÖZLERÝNE ALIÞAMADI YÜREÐÝM...
BEN SENDE KENDÝMÝ SEVMEDÝM
SENDE KENDÝNDE BENÝ SEVME
BIRAK ÇAKIÞSIN ZITLIKLARIMIZ
VUSLAT AYKIRILIÐIMIZIN ADI OLSUN.
BIRAK ZAMANIN ELÝNDEN TUTMAYI,
BIRAK BENDE KENDÝNÝ ARAMAYI
HERKESÝN GÝREBÝLDÝÐÝ BÝR ODA DEÐÝL AÞK;
BEN SENDE AÞKI ÝKÝ KÝÞÝK SEVDÝM...