Hiç olmadýðýn biri yapmak seni, masumiyetini küflenmiþ bir duyguya hapsedip, hýrçýn, arzulu, öfkeye kanat açmýþ ruhunu uyandýrmak, kýþ uykusundan.
Belki zordu, zahmetli iþti. Ama sen yaptýn,..
Bir nü tablosunun içinde ters dönmüþ gibi,
Ýlk defa haykýrdýn býktýklarýný, hem de dalýna dokunup, yapraklarýný dökmeden kimse.
Seni kýrmak için kelimeler yazmak gerekiyordu.
Seni buhar etmek için cümleler büyütmek savaþ ortasýnda.
Aylardansa nisan
…
Martý rüzgarlarý yeterken iki tutam saçýný uçurmaya…
Sen zamanýndan önce baþardýn bunu, öpmelisin aynadaki aksini sarý çocuk…
Öpmelisin ve öpüþürken kendinle,
Bir surete kaç sýrtlan gizleyebildiðini incelemelisin, küstah bakýþlarla, süzerek, süzülerek…
Mutsuzlukla seviþen kemik erimelerin, günün hangi halindeyken, seni ziyaret ediyormuþ banane ?
Küllenmiþ bir çekmece rafýndan, çekip alýr gibi sigaraný…
Ne kolunda, ne gamzelerinde ne de yüreðindeydi izmarit, halelerine dokundurmuþtun sen onlarý, yýrtmak için masumiyetini,
Ayak uyduramadýðýn dünyaya biraz olsun yakýþmak için …
Hadi, þimdi soyun !
Soyun diyorum !
Çýkar üzerindeki yasemini, topraðýna býrak gitsin, doðmasýn tekrar hayýr…
Hatta ölsün…
Öfke yamacýnda krizantemler olacaktý, giy onlarý üzerine.
Ruh sandalýna sýçramýþ kan, yosuna kafa tutar olmuþ…
Tam da zamaný.
Hem kötü kok biraz da ne olacak ? Hatta yanýndan geçtiðin herkes burnunu týkasýn…
Zencefille yýkan, dudaklarýna, bedenine bulaþsýn zehr-i acý. Öpemesin kimse, dokunamasýn sana…
Güzelliðine hayran kalýp, yaklaþamasýnlar …
Sonra yarý yanmýþ kekik ormanlarýnda soluklan , parmak uçlarýnda uður böcekleri …
Bir türlü sevemediðin karanfilleri sakla, terk ediþ mi olurdu bu acaba ?
Ayaðýnla düþ’üne vur sersem sokaklarda! Danset düþ’ lerinin üstünde bir öðle vakti,
Güneþi fazla kaçmýþ saçlarýna gölge düþsün diye…
Göz kapaðýnýn kenarýndan taþan siyah çerçeveyi sergilemek için, kýs gözlerini albenili bakýþlarýna birazcýk da ihanet sýkýþtýr…
Hýrsýndan deniz kudurur…
Hem öyle ki senin kanatlarýn da yok artýk, bir martý ürkekliðinde yanaþamazsýn ona.
Bildikçe daha çok daha çok kudurur…
Hiç olmadýðýn biri yapmak seni…
Aralanmýþ kýpkýrmýzý dudaklarýndan, gri dumanlar atmak, mor hayata.
Buzlarýný kýrmak,
Güneþini batýrmak, kaf daðý ardýndan.
Arzularýný, hýrslarýný, bencilliðini doðurtmak halelerinin düþtüðü yerden…
Bakýþlarýna asi dalgalar iliþtirip, elinden tut ihanetin.
Bir de gamzelerini doldurdun mu þimdi, koyu bulanmýþ kasýmpatýlarla,
Masumiyetinin son damlasýný da alýp götürecek hayali hortum…
Þiþt sarý çocuk… Öpmelisin aynadaki aksini.