Düþün. Bir uçak bul ve bir gemi. Nerden geldiklerinin ya da nereye gittiklerinin olmasýn önemi. Sadece var olduðunu bildiðin bir uçak ve bir gemi… Düþün! Seni sevdiðimi. Çünkü bu da ayný uçak ve gemi gibi: Nerde olduklarýnýn önemi olmadan düþünmek ikisini… Kelimelerin ne kadar önemi olabilir ki? Bir uçak geçerken, ortadan ayýrabilirse bulutlar gibi ümitleri veya bir gemi dalgalar yaratýrsa durgun sularýn hayatýnda, iþte bu da tam olarak böyle bir þey olabilirdi. Her ses kelime demek deðildi. Ama bekliyor insan. Çünkü bir uçak ya da bir gemi olamýyor. Onlar gibi de davranamýyor. Hele ki hayatýn farkýna varabildiysen bir kez ve o oyunlarýn içindeki yerini görebildiysen… Hayat bir günlük ömrü olan kelebeðin kanadýný kýrabildiyse, nasýl bir uçak ya da bir gemi olabilir ki insan… Gördükleri, yaþadýklarýndan da beter… Ki ince bir zarla çevrili kalbin etrafý, yine de defalarca parçalanmaya deðer… Çünkü, budanmýþ aðaç dallarý bile tekrar yeþerme savaþý içinde bu günlerde… Ve tabiî ki kurutulmuþ tütün yapraklarý ciðerime iþlemekle yükümlü yine. Kelimelerin de ayný soydan gelen sayfalara iþlemesi gibi bu belki de… Ama asla bir gemi ya da uçak deðil hayattaki her kare. Sonsuz bir bekleyiþ sarabilir beni yeniden. Ve neyi beklediðini bilmeden beklemek var, uçak ya da gemiyi… Ki gidiþlerin nasýl olduðunu bilirsin. Düþüncesizlerdir. Canlarý da hiç acýmaz. Bir anda baþka bir limanda oluverir gemi. Sevmez demir atmayý, çýkýlmayacak yerlere hapsolmayý belki de… Ve sana kalan hep maðrur bir el sallayýþtýr giden gemiye. “Ben kime ne yaptým ki!” dercesine. Ýlk defa deðil bu yaptýðým delilik. Kimine göre sadece bir uçak yolculuðudur benlik. Sürgün dediðimiz de bir ömrün baþka yerde devam etmesi deðil mi? Tam anlamýyla gerçek bir hayat gibi: Nerde neyin beklediðini bilmeden yaþamak. Üstelik çoðu kez hiçbir þey düþünmeden…
Kulaklarýný týkayýp yürüyen bir insana benzer gemi. Etrafta olup bitenle ilgilenmemek tek istediði. Yolcular yerine yük olur ilk tercihi. Gürültüye kapatmak gözleri, onu yok saymak olabilir mi? Emin ol ki, hiç “Hayýr” demek istemediðim bir oyun bu. Oluruna býrakýlmayacak kadar da önemli. Çünkü uçak, dengede durabildiði sürece uçar. Benim gibi titrek bir yürüyüþe sahip olma lüksü olamaz çoðu zaman. Bu yüzden þanslý, ve bir o kadar da güçsüzüm. Ama hiçbir uçak ya da hiçbir gemi, benim çok istemem gibi isteyemez herhangi bir þeyi. Onlar, belli görevlerle yükümlü demir yýðýnlarý olmaya alýþkýndýrlar ve bunu dert etmezler. Benim gibilerse, aramýzdaki farka dair birkaç cümle kurma çabasýndan ileri gitmezler. Ve biz, canýmýzýn acýmasý gerektiði için demirden deðiliz. Ahh, öyle olmasýný ne kadar da çok isteriz…
Düþün, ucu bucaðý olmayan bir denizde bir gemi olduðunu… Ne büyük þanstýr bu deðil mi? Ama ona benzemeye çalýþmak da büyük þanssýzlýktýr belki… Bir gemi ya da bir uçak olmak kadar zorlu bir hayal benimkisi… Çünkü, olduðun yerde kalýp beklemek, her zaman geçip gidenin yaptýðýna göre çok daha zor bir iþtir.