hayat...
merhaba arkadaþlar uzun zamandýr birþey yazmýyordum. kendimi karanlýða hapsetmiþ gibiydim ki hala o hapisten kurtulmuþ deðilim ya...
kýsaca bir özet geçeyim:
þuan lise son yani 4. sýnýftayým öss'ye hazýrlanýyorum aslýnda hazýrlanýyorum denilmez benimkine.herkes výzýr výzýr test çözüp kitap okurken ben penceremin kenarýnda durmuþ gündüzden geceyi, geceden gündüzü izliyorum. o kadar yorulmuþum ki dýþarý çýkýp temiz hava almayý bile kendime haram görüyorum. kendime bir gelecek hazýrlamak için uðraþmýyorum bile.þansýma güveniyorum belkide.umarým þanþlý olurum...
hayat yaþanýlmasý güç fakat yaþanýlmasý mecbur birþey ama ney? bunu bende bilmiyorum
hayatýn tam olarak anlamýný bilmiyorum.
ya sevgi !
insan sevince kendinden geçiyor gözü kimseyi görmüyor.ne yaptýðýný bilmiyor.
ama ne olursa olsun mutlu oluyor bende mutluydum bir zamanlar ... severken.
hala seviyorum ama bir zamanlar karþýlýk gördüðüm aþkýmý þimdi tek taraflý yaþýyorum sizce bu ne kadar adil?
bir insaný kendinizde çok seviyorsunuz,deðer veriyorsunuz,onun bir damla göz yaþý uðruna dünyayý yakmayý göze alýyorsunuz,o canýnýzdan bir can oluyor...
ama günün birinde çekip gidiyor.
kendince haklý ama size bahane gelen sebeplerden dolayý
ve bir anda kararýyor hayatýnýz...
günlerce aðlýyorsunuz,hep anýlarýnýzý taze tutmak istiyorsunuz...
bazen hiç uyumuyorsunuz..bekliyorsunuz...
iki insan arasýndaki en önemli deðer ne saygýdýr ne sevgi en önemli deðer güven'dir...
güven herþeyin temelidir.o olmayýnca ne arkadaþlýk ne aþk ne iþ olur hayatýn kuralýdýr denilebilir.
yýkýlan gururlar, gözden düþmeler, düþünceler,
bide hayaller
en güzeli de hayallerdir.. insanýn yaþama tutunmak için kurduðu, kendini iyi hissettiði hayallerdir.
hayal kurmak bedava deðil mi?
hem karanlýk dünyada yaþa hemde toz pembe hayal kurmak için uðraþ.
söylediklerimden hangisi adil bu yaþamda ya da adil olmayanlar ne?
niye susuyor insanlar, neden bir kapýlarý açýlýrken diðeri kapanýyor, kiminin yüreði yanarak gözünden yaþlar dökülürken kimi neden sevinçten aðlýyor?
sorulmasý ve cevaplanmasý gereken o kadar çok soru varki aklýmda .. akýllarda...
ses ...
bazen bir ses yaþama baðlar insaný,
bazen bir gülüþ,
bazen bir dokunuþ umutlandýrýr,
bazen hayat mavi'dir bazen yeþil...

söyleyeceklerimi bir türlü toplayamýyorum içim o kadar dolu ki, acým o kadar büyük ki..
insalar birbirlerini sevsinler,
kimse kimseyi üzmesin,yýpratmasýn,
güvensin herkes kendine ve karþýsýndakine,
kimi adým atarken düþünsün, kimi attýðý adýmýn sorumluluðunu taþýyacak kadar cesaretli olsun.
hayat ne kadar acýmasýz, soðuk, hüzünlü olsada herkes dik durabilsin..
geç olmadan farkýna varýlsýn bazý þeylerin...

Bazý insanlar kaderlerini kendileri yazar , bazýlarý ise yazýlan kaderi yaþar...
ama ortak bir nokta var ki : her iki kader de umut etmeyi bilir güçlü olmak için iki elin yukarýda olmasý gerektiðini bilir.....

mutlu olmamýz dileðiyle.................................