UMUDUN VE KOLAY KOLAY KAYBETMEMENÝN SIRRI: SABIR

Ýnsanlar bazý zamanlarda her þeyin bittiðini ya da umduklarý þeylerin bir daha gerisin geri gelmeyeceðini düþünüp veya hissederek hayat denen güzelliði de ellerindeki yaþama zevkini de bir hiç uðruna býrakýverirler.Belki de bu insanlarýn bilinçli yaptýðý bir þey deðildir.Belki de hepsi birden insanlarýn bir anlýk zaaflarý ya da koþullandýklarý olay ya da durumda hayatla inatlaþarak kendilerini geriye çekip umduklarýnýn hiçbirisinin olmayacaðýný veya olamayacaðýný hissederek kaybederler umutlarýnýda, yaþama sevinçlerini de ve belki de hayatlarýnýda kaybedip giderler bilmedikleri bir bilinmezliðe doðru derin haykýrýþlarla birlikte.
Ýnsan dediðin kuþ misali bazen uçup gider havalara doðru istedikleri olunca.Bazende en zor anlarý yaþayýp hiçbir þeyin istediði gitmediðini düþünp aðlamayý seçerler.Havalara uçmakta veya yerde kalýp sürekli aðlamakta insanlarýn elinde ve her an her koþulda kimin sevineceði ya da üzüleceði belli olmaz hayat bu kadar karmakarýþýkken.O yüzdendir ki insanlarý plandýklarý doðrultu üzerinde her zaman ayný yolu seyredip gidemez ama yüzündeki gülümsemeyi eksik etmeyip umudunu hep ayakta capcanlý tutarsa emin olsunlar ki gerçek mutluluðu ettikleri sabýr yeminiyle ve umutlarýný her daim dik ve sapasaðlam tutarak elde ederler.Yoksa herkesin kullandýðý bir söz vardýr ya ‘’Karanlýklar, aydýnlýk olmadan gün yüzüne çýkmaz.’’dýr sözü tam da insanlarýn ve düþünmeyi kendilerine ilke edinip kendisini bu hayatta umutlarýný dik tutup ezdirmeyenler üzerine söylenmiþ bir sözdür bu.
Her birimiz saðlam durmasýný bildikçe kimse bir baþkasýný öyle kolay kolay yolundan edemez.Umut fakirin ekmeði misali bizlerde zenginde olsak fakirde olsak önce elimizde olanla yetinip daha sonra da bunun üzerine neyi nasýl koyabiliriz diye planlamalýyýz.Eðer kendimize planlý bir hayat ve gelecek çizmezsek ummadýðýmýz þeyler karþýmýza çýkar ve telafisi olmayan hatalar yapmak zorunda ya da durumunda kalýrýz.
Aslýnda insanýn umudu nerede olduðuna hangi bataklýk veya güzellik havuzunda olduðuna bakmadan her daim düz bir çizgi çizerek gitmelidir.Elbet bu hayatta fakiri de olacak zengini de göreceðiz belki de bunlardan birisi biz olacaðýz ama umut bu ya sapasaðlam durmalýyýz ya.Bizlerde öyle saðlam ve dik durmasýný bilerek bu iki seçimden bize uygununu veya hayatýmýz, geleceðimiz için daha iyisini seçip daha güzel kulvarlarda kendimize bir yol çizmiþ olacaðýz. Tabi ki de her insanýn hayatý kendinindir ama insanlarda bu kendi hayatlarýný en doðru yaþam üzerine kurmalý.Bunun yolu da sabýrdan ve umudu hep canlý tutmaktan geçer.Bu iki kelime belki de hayatýmýzýn her gününde veya her önemli anýnda yanýmýzda tutacaðýmýz canlý bir varlýk gibi olmalý.Yoksa durum tersine bir yol çizerek hayatý ters yönde yaþamamýza neden de olabilir.
Bu iki kelime, sabýrýn dik duruþu ve umudun yüz tutmuþluðu, oldukça bizi kimse yýkamaz veya ellerinin arasýna alýpta kolay kolay solduramaz.Mesela Amerika’yý düþünelim.Amerika her gittiði yerde gittiði yerdeki her insanýn umudunu önce kendini barýþçý bir politika izleyecekmiþ gibi yaparak kandýrýr.Sonra da iþgal olabildiðince temiz ve çarçabuk yaptýktan sonra ortalýkta herhangi bir delili de býrakmadan her bir insaný kendi yanýna çekip.Yanýna çektiði her insaný tek tek kullanýp insanlarý kendi gözyaþlarýnda boðar.Ama buradaki insanlar kendilerini tamamen býraksaydý bir daha ayaða kalkmayacakmýþcasýna yerde yýðýlýr kalýrda ama Amerika’nýn bulaþtýðý her ülkedeki insanlar önce kendi özlerini hatýrlar sonra da bir yol, bir çare bulur.Bu çareyi de umutlarýný yerde deðil ayakta tutarak bulup akýlcý düþünerek aþmak için kendilerine ara bir yol bulup oradan kurtulurlar.Ama bazý zamanlarda da Irak’ta olduðu gibi insanlar her þeylerini kaybettiklerini düþündüklerinden ve yapacak bir þeyleri kalmadýðýndan son çareyi de ölmekten ya da öldürmekten geçtiðini düþünerek hem kendi canýna hem de baþka canlarada kýyar.Bu tür olaylardaki veya örneklerde öðrenmemiz gereken birkaç þey var.Onlarda þudur ki; birincisi hiçbir insan hiçbir zaman her þeyini kaybettiðini düþünmemeli, ikincisi ise sabýrla beklemesini bilmeli ve de sonuncusu bu iki önemi bilerek her bir þeyde de bir hayýr vardýr ve bu hayrýde olumlu hale çevirebilirim diye kafasýnda iyice tartmalý.
Umut öyle kolay kolay kaybedilecek bir þey deðildir ama bir kere kaybedilmiþse o zaman o insan ya da insan grubu için her þeyin gerçekten de bittiði anlamýna gelir.Bir baþka örnekte ise Atatürk’ün önderliðindeki bu millet umutsuz davransaydý.Sabrýný ortaya koyamayýp fevri davransaydý ve de her þeyin bittiðini düþünerek ya bu ülke topraklarýný terk etseydi veya kolayca iþgalcilere býraksaydý þu anda belki de ne biz olurduk ne de bu ülke bizim olurdu.O yüzdendir ki her bir insan olarak ayakta saðlamca kalmasýný bilmeliyiz.Buna bende kendimi katarak yapmalýyýz ki umudun olduðu yerde ne yýkýlmak olsun ne de kaybetmek olsun.
Bazen en küçük bir kayýpta veya en küçük dramatik bir olayda bazý insanlar kendilerini kaybederek bazý yanlýþlarda bulunarak umutlarýnýn bittiðini ve yenilgiyi baþtan kabul ettiklerini gösteriyorlar.Öyleyse hiçbirimiz diliyorum ki umudumuzu kaybetmeden sabrýmýzýda kullanarak olaylar ve durumlardan sýyrýlmasýný bilelim.Umudun ve kolay kolay kaybetmemenin sýrrý umduðumuz ve ilkokul çocuðu heyecanla beklediðimiz sabýrdan geçiyor bu okuyanlar.