Ben farklýlýklardan deðil, aynýlýklardan daha çok yararlanýlacaðýný düþünüyorum.

Fizikte ilk kural, evrende iki tane ayný þeyin bulunmadýðýdýr.
Bu kural, zaten var olan evrensel nesnel varlýðýn; insan da içinde olmakla birlikte, farklýlýklardan oluþtuðunu belirler.

Bu baðlamda, zaten birbirimizden farklýyýz; bu fiziksel bir yasa.
Öyleyse neden farklýlýklarýn üzerinden yaklaþalým konulara.

Aynýlaþtýðýmýz noktalar daha öðretici olur.
Doða bir devinim bütünlüðüdür.
Her nesne kendi devinimiyle var olur.
Ýnsan da doðanýn devinim biçimlerinden biridir yalnýzca.
Her bireyin devinim biçiminin farklý oluþu, bu farklýlýðýn, fark edilmesiyle anlam kazanýr.
Böylece oluþur kiþilikler.

Ama yine de insan; tüm farklýlýklarýna raðmen, toplumsal bir bütün olarak çýkar karþýmýza..
Böyle iþliyor diyalektiði doðanýn
Ve insan olmanýn.