Bütün gecelerini, þairler çalar bu þehrin
Noktasýz
Notasýz
Binlerce kelam yürür sokak aralarýnýn köþeli dip notlarýnda
Ýþte bu yüzden
Seni düþünmek için bile þair olmak gerekir
Her gece, bir öncekinden ayrý bir savaþa hazýrlanýr cümlelerim
Belki sadece benim þiirim olursun hevesiyle
Koynumda; seni iflahsýz dizelerden kurtaracaðýmýn kahramanlýðý
Daha dikkatli bakarým aynadaki resmine
Aþkýnýn diyetidir þairliðim
Aþkýmýn þiddetidir acizliðim,diyerek...

Susma sevgili
Gözümden akan þu yürek asiti kadar
Yaðmur görmüþlüðün yok senin...

Þimdi kaç þiir kýrýlmýþtýr duvar diplerinde
Kaç ayrýlýk çýðýrýndan çýkmýþtýr kim bilebilir...
Hava mý çarpar adamý böyle?
Gelmiþ ve göçüp gitmiþ aþýklarýn emanetini
Böyle bir yudum þaraba
Böyle birkaç saman kaðýdý arasýna katlayýp
Lacivert gökyüzüne kalkmayan baþýmý avuçlarýma alýp
En sevdiðim türkülerle ziyan ederken mi sarhoþ oldum, nedir?

Oysa anlardýk aþkýn tavýndan
Har olduk ayrýlýðýn yolunda sorgu sualsiz
Balçýklýðýmýzdan mý utandýk
Köksüz nilüferler olmayý seçtik ikimiz...

Susma sevgili
Susma sevdasýný fitilsiz içtiðim
Hangi þair bitirmiþ seni
Duvarýmda gözlerinin devleþen gölgelerine her daldýðýmda
Kalemi fýrlatarak sigaraya uzanan
Þu titrek el mi yazsýn nihayetini...

Geceye býrakma beni
Tut günün orta yerinde öylece
Kalabalýk adýmlarýn
Konuþan kadýnlarýn
Þakalaþan adamlarýn
En çok çocuklarýn sesleri kalsýn kulaðýmda

Tut beni
Býrakma bir tespihin kýrýlma noktasýnda
Beþ duyumla ayný anda sevmek seni
Kolay deðil sevgili

Bak yine apansýz bastýrdý gece
Ve biz aþýklar
Ve biz, dilsiz aþýklar için þair olanlar
Görerek, duyarak, koklayarak çekiyoruz hasretini
Simsiyah bir tespihi
Çeker gibi...

17.Nisan.09
FERAY KORKMAZ