Bu yazýyý okurken dünyanýn bir yerinde derin yapýlanmalar, saçma televizyon programlarý, futbolun renkleri, president ziyaretleri, kariyer planlarý, fakir edebiyatlarý mutlaka konuþuluyordur. Elmanýn elma olduðunu söylemek kimseye bir fayda saðlamaz. Elmanýn içindeki kurtlardýr yüzleþmemiz gereken. Ancak o zaman tiksinip yemeyiz tüm bu yalanlarý.

Bazen suni sorunlar yaratýlýr. Satanizm, þeriat, kuþ gribi, kene vs gibi. Eðer gerçekten tüm sorunlarýmýz bunlarsa, insanlar da yumurta yemesinler. Siz kullanýlmýþ pedi gagalayan bi tavuk gördünüz mü?

Herkes her þeyden nefret ediyor ama kimse nefretini dile getiremiyor. Saçmalýklarýn olaðanlaþtýðý bir dünya. Hiçbir iþe yaramadýðý halde çocuklara boþ bilgiler sunuluyor. Anlamsýzca resmi belgelerle uðraþýyor insanlar. Her gün milyonlarca imza atýyor görevliler kaðýtlara. Statülerine göre saygý görüyor üstler. Ve hiç yere önlerini ilikliyor efendilerine altlar.

Kendi hayatlarý üzerinde hak talep edemeyen insanlar, kitle psikolojisiyle alýnan anlamsýz nefesler.. Hangi saatte uyanacaðýna bile kendisi karar veremeyen insanlarýn baþkalarýný eleþtirmesi ne tuhaf! Hayatýnýz boyunca çalýþacak ve zamaný geldiðinde öleceksiniz. Mülkiyetçiliðe dayalý bir yaþam elleri bomboþ topraða girecek. Arada sýrada gittiðiniz hastanelerde size hasta olduðunuz söylenecek. Tüketmeniz için size hiçbir iþe yaramayan ilaçlar verilecek. Ve bu hiçbir iþe yaramayan maddeler için para vereceksiniz. Kapitalizm size ölümünüzde bile rahat vermeyecek, kefen ve mezar paranýza göz dikecek. Etnosantrist eðilim gösteren bir toplumda bunlarýn doðal karþýlanmasý vicdanidir. Vicdanlar hep kullanýlmak içindir!

“Bir insaný köleleþtirirsin aldýrmaz, köle dersin kaldýrmaz!”

Sokakta kendisine bakan birine “ne bakýyorsun lan deyip” diklenen insanlar, kendilerini sömüren, köleleþtiren, evlerinde bile izleyenlere karþý en ufak bir tepki göstermiyorlar. Karga, cep saati ve þapkadan oluþan bir ulusal mitologyanýn peþinde sürüklenen milyonlarca koyundan farkýmýz yok.

Üç arkadaþ konuþuyordu. Biri “Özgürlük adýna kadýnlar mecliste çoðalmalý” dedi. Diðeri “Eþcinseller de meclise girebilmeli” dedi. Üçüncüsü atladý; “Demek ki özgürlük meclissizlikten geçiyor”

Ýnsanlar neden “kimse bizi yönetemez” demek yerine, “kim bizi yönetsin” diyorlar. Kukla olmak çok mu hoþlarýna gidiyor? Ýplere baðlý olmadan kol ve bacak hareketleri yapamayacaklarýndan mý korkuyorlar? Yoksa beyinleri güzel bir dünya hayalini tasarlayamayacak kadar çürümüþ mü?

Bu ülke insaný televizyonda fular takan, yaþlý, suratsýz bir adam gördüðünde “bak adam doðru analiz yapýyor, en azýndan yapacak” deyip açar aðzýný anlamsýz bir ciddiyetle baþlar dinlemeye. Sözde aydýn da atýp tutar kendisini izleyen garibanlarýn odaklanmýþ bakýþlarý karþýsýnda; “efendim demokrasilerde bunlara yer yok”, “bu ülkede demokrasi var, höyt”. Evinde çayýný yudumlayan, çekirdek kýran halkta derin nefes alýr “tabii ya demokrasi var” diyerek. Tam bu noktada Churchill’den alýntý yapmak istiyorum. “daha kötü olan diðer tüm yönetim biçimlerini saymazsak, demokrasi en kötü yönetim tarzýdýr. Demokrasinin iyi olan hiçbir tarafý yoktur aslýnda; iyi olan birkaç özelliði de dýþarýdan gelmiþtir. Demokrasi tiranlýktan ve diktatörlükten kaçýnma biçimidir; hepsi bu. Fakat en kötüsü, demokrasi, demokrasiye inanmayan bir zalimi bile iktidara getirebilir.” Burada söylemek istediðim demokrasinin kötü olup, deðiþmesi gerektiði deðildir. Adý ne olursa olsun sistem yapýcýlarýn koyduðu kurallardaki bozukluklarýn bir þekilde dile getirilip, halka zarar veren ne varsa yok edilmesidir, halkýn yok edilmesi deðil!

Artýk dünyada, en azýndan bu ülkede korkunun getirdiði yalakalýða yer olmamalý. Ýnsanlar sevip, sevmediði her þeyi özgürce dile getirebilmeliler. Nazi Almanyasýndaki gibi marþlarla, tek sýraya geçmelerle, amansýzlýklarla saðlýklý bir toplum yaratýlmaz. Saðlýklý bir toplum huzurlu, özgür, açlýk yaþamayan bireylerin dayanýþmasý ile oluþur.

Þimdi gökyüzüne bakýp, þarkýyý dinleme zamaný.. “Tre trallande jantor”