bir düþ vardý...
hasreti sonsuzluðunda

uykularýn en uzun uyanýþlarýnda,
endiþeler sarardý o kapkara düþleri
her gece…o saatlerde yaþardým
ölüp öldüresiye diriliþleri

yüreðimin kanadýðý vakitlerde
dinlerdim ölümün kýyýsýndaki sesi
gözlerimde bir tutam hüzünle
sarýlýrdý boynuma,
uzak sevgilinin yakýn hasreti

bir düþ vardý,
karanlýðýna yaslanýp aðladýðým
bakýþlarýmdan gitmiþti sürgüne dönüþlerin
yüreðimde dinmeyen sýzýlarla
dökülürdü tenime sus payý gülüþlerin

sesinde sakladýðýn ne varsa
adýný apansýz yalnýzlýk koydum
senle sessizlik arasý
bir düþ vardý umutsuzluðunda boðulduðum
dünya durdu, son ses durdu, kan durdu

bir düþ vardý, düþtüm boþluklarýna
feryat yüreðe, ateþ topuða kadar
tüten dumanýn içindeymiþsin gibi
ne zaman söndürmek istesem
daha çok yanar

bir düþtü beni benden uzaklaþtýran…
öbekleþen kederlerle direnirken
buðulu gözlerdeydi saklanan

oysa…
yüreðimin tek suçu seni sevmekti
seni yaþamaksa
kapkara düþlerde direnmekti

Müsade Özdemir