dünlerime ilgisiz
yarýnlarýma kaygýlý bakýþlarým
balmumundan bir heykel kadar kýmýltýsýz
umutsuzluðun suskusunda
kapýsý kapalý bir yürek sessizliði benimkisi

yeþillikleri sarý salkýmlarla lekelenmiþ
yapraktan anýtlar gibi aðaçlar
hüzün kitlelerinin öbeklendiði dallara
sonbahar bir sarmaþýk gibi sarýlmýþtý
gözlerim nemli
kayalar üzerinde bir çaðlayan gibi
derelerde gölgeliklere gömülüyordu
anýtlar ve kayýp ruhlar arasýndaki
aðýr sessizliðimi hiçbir þey bulandýramýyordu

aklýmda yaz akþamlarýnýn sýcak kokularý
geçmiþimin çanlarýný sarsýyordu
düþlerimde havalanmýþ bir korku
ve ruhumda saklanmýþ bir içgüdüyle
mutsuz aþýklarýn hüzünlü çýðlýklarý
solgun dudaklarýn iniltileri
alacalý bulacalý
oynak yaþamlara dalmýþ gözlerim

silinip unutuþta boðulan
ve göðsümü isyanlarla dolduran
kulaklarýmda bitmiþ günlerin bulanýk uðultusu
paslý otlarýn altýnda kalan yaþam parçacýklarýydý
akþamýn ölgün ýþýðý düþtü yamaçlara
bense sonu gelmez göçlerin karanlýðýnda
belki bir ses
belki de bir gülüþtü beklediðim

imgelerin canlandýðý tuvalde bir ölü sevda
her þey bitkin ve yorgun görünüyordu
yok oluþun uzantýsýydý, soluk çerçevesi
canlý bir rengin barýnmadýðý
her þeyin kendini yiyip bitirdiði anlar
yürekler kapalý, bedenler soðuktu
kývrýmlý ve dar yollar
ilkbahar gidenlerde kalýyordu

31/08/2007 - Datça


Müsade Özdemir