eskir bir sevdanýn gözyaþlarý masalda
dökülmüþ Anka kuþunun kanatlarýna

bir kývýlcým
bir uzun ateþ
ayaðýnda çöl tuzu
yan
yan bitmiyor

ektiði tarlada, hasretin tohumlarýyla
bir kýz hasadýný topluyor
denizci sevgilisine, yýllar önce ölen

mezarýnýn üstünde otlar
soluk ay ýþýðýnda ayrýlýk türküleri söylüyor
kulak kesildi gecenin doruklarý

bir býçak düþtü
çýðlýk sessizliðine, yüreði al’a kesti
bir fesleðen öldü, sardunya sararýp düþtü
hiç kimse duymadý yakarýþýný
kýrýldý kanatlarý, bir serçe köze düþtü
yüreði delip geçti, kýnýndan çýkan hasret

talanlara kurulan saat, ateþten bir taçla
kondu kuþlar gibi zamanýn akýþýna
durup durup çatladý kabuk
kanadý yara

hüzün perdelerini çekti gözlerin penceresi
ektiði tarlada, hasretin tohumlarýyla
bir kýz hasadýný topladý

sýrtýnda sürgün geçmiþi, köz tutar gibi tuttu
geldi yangýnlarýn rahminden, denize ateþ düþüren
suyun alazýyla ovdu ellerini
ne ay ýþýðý vardý gecede, ne kendine acýma
adanýþ hazýrdý yalnýzca
çözdü yüreðinin palamarýný
döktü küllerini
...
gözlerini kapattýlar, yüzünü örttüler ak köpüklerle
hiç kimse duymadý küllerin iniltisini

biraz düþ, biraz gerçek, hayat yalan söyledi


Müsade Özdemir