dünden kalma
avuçlarýnda bir damla gözyaþý
baktýkça sökülür yosun kokulu kirpiklerinden
söküldükçe dökülür damla damla
buðulanýr kara düþlerin koynunda

ey gönlümün söz dinlemez yaný
ölü umutlar doðurmaktan býkmadýn mý
patlat çýbaný
daðýlsýn korkunun kalabalýðý
sessizliðin çanlarýyla çekil kendine

hayat ucu ateþlenmiþ bir fitildir
güvenme
güvenme bir daha
kýzýl bir nar olup dökülme ellerine

gökyüzü giyinir kara çarþafýný
güneþ boðulur bulutun koynunda
yaðar bir hüzzam makamý
akar kirpik kirpik eþiklere
akar kan ýrmaðý

cellat ritmiyle yiðitlenir kahramanlar
ölüm açar kara kanatlarýný
ne çýðlýk durdurur
ne de gözyaþýna bulanmýþ aðýtlar

þekli þemali kalýr mý zamanýn geçmiþe bakýp ah çekince
acýlarý ýskalamadan kim durdurabilir feleðin çarkýný
ödünç alýnabilir mi bir yudum huzur
maskelerin altýnda saklanýyorsa
küfle besleniyorsa yaþam

sen týrmandýðýn yokuþun adýný yalnýzlýk koy
kapat kapýlarýný, sil yanaklarýndaki dudak izlerini
dök hüzünleri yüzüne

uykusuz gecelerin sabahýnda suskular yükle dudaklarýna
yaþam yüklensin atmacanýn suretini
tünesin çatýna
varsýn adýn ölüm olsun

býrak tuttuðun yas yakýþsýn sana
býrak sönsün son ateþ
çýksýn fýrtýna
aðlama
bakma öyle masum masum
sakla kutsal olan ne varsa
sakla


Müsade Özdemir