Çok Esirgeyen Çok Baðýþlayan El-Evvel ile…

Yorgun düþmüþ sensizliðim. Sana varamadýðý için günahkârdýr gecelerim. Dalgýným, dargýným bir o kadar da þaþkýným. Bir bakýþýna altý yüz kere secde etmem gereken gözlerimin gördüklerine inanamadým. Küçük daðlarý ben yarattým edasýyla yaþayanlar, yetim lokmasýyla ziyafet kuranlar, mazlumun ahýný besteleyip þarký yapanlar, etle ekmeði yarýþtýrýp beðenmeyenler, zengin olma hayalleri kapalý kutularda kalanlar, sayýlý her bir gününe kýyafet diktirenler, içi dýþý birken güzel diye tabir edilip mutfaðý boþ býrakýlan kadýnlar… Daha da yazardým ya sana yetmezdi kalemim, kâðýdým belki de hayatým.

Çok deðiþtik senden sonra. Modern olduk, uzaya bile gittik. Ayaðýnýn altýndaydý cebimize koyduk, töre bildik hiç acýmadýk. Bilgisayarlarýmýz oldu, insansýz savaþ uçaklarýmýz…

Aþklarýmýz,kaçamaklarýmýz,servetle yapýlan izdivaçlarýmýz varken:Anýmsamak istedim eski sevdalarý…Mecnun ile Leyla’yý,Kerem ile Aslý’yý…Onca sýnavýmýz,daha almamýz gereken onlarca sertifikamýz ve diplomamýz bir kenarda dursun:Sevmek neydi sahiden,aþk neydi,sadakat kimeydi?..Hak gönül dedi Gül’ü yarattý.Hak Gül dedi Sen’i yarattý.Aklým almýyor bazen.Gül mü yansa bülbüle yoksa bülbül mü güle?Kaçarken gündüz, geceden geceye…Gönül boyasa da aþký al renge.Bülbül yoksa gül niye?..

Sensizliðin acý bir duruþu var bende ya da sensizliðin acý bir duruþu var bizde.Sana deðildir sitemim Ey Sevgili.Yalnýzca yaþýmý seven yýllarýma ve o yýllara dost olanlara veryansýn edeyim de dinle beni:Sormam artýk hatýrýný,istesen de çalmam kapýný.Ne mektup yazarým ne de okurum yazdýklarýný.Çelikten mi sandýn sen benim kalbimi?Daha nereye kadar dayana bilirdim ki?Öyle böyle kaybettin sen beni.Suratýma kapattýðýn kapýlarýn ardýnda çok mu deðerli oldum þimdi?Neden insanoðlu kaybetmeden önce kýymet bilme z ki?Þu dünya da sen ve diðerleri,kimse bilmese kýymetimi.Yaradan kulundan vazgeçmez ki!..

Çokça Esirgeyen Çokça Baðýþlayan El-Ahir ile…

KIYMET OCAK