Her þeyin bir sonu var elbet dedi kadýn kendine. Limanlar bekleme yeriydi ve gemiler zamaný gelince giderdi. Gittiði o kadar çok þey vardý ki. Ve þimdi yüzünü yine gitmelere dönüyordu. Öykülerini taþýmakta zorlandý hep. Yazarken gözyaþlarý þahitti. Çünkü ela gözleri bir tek o zaman yeþile kavuþuyordu. Ama artýk hep ela kalsýn istiyor. Gidiþleri biriktiriyor ve intihar saklýyor gözbebeklerinde. Mavi yosun kokulu uçurumda yalnýzlýklar betimliyor. Kabulleniyor vazgeçmeyi. Umarým baþka bahara o þehirde diye yazdý vakti zamanýyla. Þimdi sonbaharda ve o þehirde. Mutlu. . . 2007-2009 yýllarý arasýnda izedebiyatta yazdý. Yazdýkça yaþadý, yaþadýkça da yazdý. Sonra vakit geldi izedebiyatta sus düþtü payýna. Dar aðacý bile kabul etmedi onu. Limanlar bekleme yeriydi ve gemiler zamaný gelince giderdi. Çýktýðý kapýlarý hiçbir zaman çarpmadý. Kim bilir?Belki bir gün payýna düþen sus kalkýverir üstünden. Kim bilir? www. caglagokdeniz. com