Dur... Sevgi duvarýný aþmadan önce,
Aþkýn batýmýný da beraber seyredelim sevgilim...

Sonbaharýn aþk bitti çýðlýðýydý yaprak dökümü...
Sevginin tüm cimriliðini giyinen ölü yapraklar gibi dökülüyordun birer birer kan çanaðý gözlerimden. Sokuldun kokuma, yarý saðýr yarý kör bir göz alýmý girdin kanýma, geliþinle paslý bir çiviye astýn yalnýzlýðýmý. Dur-duraksýz depremden kaçar gibi telaþlý avcuma býrakývermistin aþk-ý. Korkmuþ çocuk gibi titrek kementle baðlanmýþtýn yüreðime. Yaralarýný sarýyordun etten kemikten acýlarýmla. Kabuslarýmý parçalayýp düþlerime saplantý olduðun gün, gün bugündü... Gülümsüyordu gözlerim yabancýlýðýna, tanýdýk ýlýk tatlý bir meltem gibi sarýlýyordun bana.

Sonbaharýn yaprak hýþýrtýlarýný dinliyorduk kutsal aþk-ýn kutsanmýþ müziðini dinler gibi, rüzgarýn soguðunu bile seviyordum seni bana yakýnlaþtýrdýkca... Kýrmýzý düþlerini toplamaya çalýþan çocuk gibi yaramazlýklar yapýp öpüp öpüp kaçýyordun yakalanmaya susamýþcasýna. Uzaklaþtýkca korkunç bir yalnýzlýkla boðuþmuþ, yýlgýn bir nefer gibi nefes nefese koþuyordun bana. Sesimizi savuruyorduk rüzgara, gel aþk gel diye...

Aþk....Ey aþk...
Sokul bana...
Tutuþtur hücrelerimi...
Sokul bana...
Yangýnlar baþlat aþk adýna...
Tutkularýmýz filizlensin doruk noktanda...

Sen giriyorsun yüreðime sevince boðuluyorum. Senler geçiyor düþlerimden birer birer. Korkuluklardan tutunmayý býrakýyorum. Gecenin karanlýðýnda seni aramayý seviyorum seni sever gibi. Ve hep sana döner gibi...