Bir yolculuk baþlar geceden. Karlý bir hava.. Kýþ deðil, sonbahar.. Ýnce ince yaðan, sessizliði bozan kar.. Gün ýþýmaz oldu. Sanki hiç bitmeyen bir çizgi gibi uzadý gece.. Geçmek bilmez vakit. Saat gecenin bir yarýsý. Bir ýþýk bile yanmaz caddede. Kimsesiz çocuklar gibi, kimsesiz bir kasabaya benzer. Ýnsanlarý buradan uzaklaþtýran neydi? Onlara itici gelen neydi bu kasabada? Kimse bilmez. Keþfedilmemiþ bir kasaba... O güzellikleri görmeyen milyonlarca insan..Ne kadar da þansýzlar... Sonbaharda kar... Kaç insan bu güzelliði yaþamýþtýr? Çok az.. Yok diyebilecek kadar az... O aný yaþýyorum þimdi. Yalnýzým, ama o aný yaþadýðým için çok þanslýyým. belki sen de olabirdin, sen gelmedin. Seçmedin o aný yaþamayý. Sýradýþý olmayý seçmedin. Sýradan bir hayat sürmeyi tercih ettin. Ben sýradýþýyým, sen olmasanda ben sýradýþýyým... Sonbaharda kar.. o aný yaþýyorum þimdi. Kimsenin o mutluluðu tatmadýðý bir an.. Yapraklar sararmýþ, dökülüyor. Bir canlý doðar büyür ve ölür.. Onlarda bir canlý, yaþamlarýný kaybediyorlar... O mutlulukta ölüyorlar. yalþnýz deðilmiþim, bunu farkettim. Hangi güzellik var ki bu güzelliðin yerini alsýn? Hangi sevgi var ki bu sevgiyi kalbinde taþýsýn? Ve hangi gün var ki bu günü görsün? Bugün iþte, o güzellik bugün! Karýncalarýn, aðustos böceklerinin yuvasýna çekildiði an... Kar yaðar geceden. Sabah olur birazdan. Gitmeliyim.. Bu güzelliðide beraberimde götürmeliyim.. Dur, ya da ölümsüzleþtirmeliyim bu aný? Yok yok, burada kalmalýyým.. Bir dahaki sefere bu kadar þanslý olamayabilirim.. Issýz kasaba, benim þansým.. mutluluðum.. Sýradýþý omamý kanýtlayan tek belge.. Kaybedemem... Sonbaharda kar..