sabah ezaný duyulur yüzyýl sonra
uzanmakla uyanmak arasý geçen bir gece daha
sümüklü mendillerin yanýbaþýnda pantolon
içinde sigara söndürülmüþ çay bardaðý
bitmeyen iç kanamalar
uyunmamýþ gecenin sabahýndan geçer günaydýnlar
örsün üstünde ezilmiþ bir baþla selamlanýr herkes
tazelenen senaryo yaþanýr sanki
birilerinin boynuna sarýlmaz kesmez artýk

dönüþ tarihi rivayete tabi bir yolculuk ister insan
uçurumun kayýklarýna binip uzaklaþmak
kendine bir ambulans ýsmarlamak
sinyalsiz dönüþ facialarýnda kahraman olmak
sabah haberlerine manþet düþmek ister insan...

arý kovanýna çengel atmak
halatla kaya arasýna sýkýþtýrmak ellerini
boðazý yýrtýk sotalarda býrakmak bir bedeni boþluða
sürüden ayrýlmak
ne aný yaþayanlardan olmak
ne anýlarýyla yaþayanlardan...
uçurumun kayýklarýna binip gitmek ister insan...