havva’nýn þarkýsýyla oyalandýkça zaman
evimiz hiç durmadan cennet…
umurumda deðil, gelmiyor olman
sadece aþkýn için yemin et


her gün duvara týrmanan yosun
her gün çürüyen perdeler
elma aðacýnýn yüzyýla kayan gölgesi…
masalýmý üzüyor bu evin her saat baþý
omzuma biraz daha yaslanýþý


ve ben burada
hep burada
sürekli seni seviyorum


her an… kapýyý çalýyorsun
her an açýyorum
boynuna sarýlýyorum
sarýlmýyorum
duruyorum öylece
þaþkýným
yada deðilim
belki de sarýldým
sýký sýký
çokça dudaklarýn


içeridesin
eþiktesin
yoldasýn
dýþarýda kar
dýþarýda yaz
dýþarýda bir güneþ, bir ayaz


elinde kasýmpatlarý, süsenler
yüzünde haylaz bir gecikme
sürekli kapýyý çalýyorsun
sürekli yoksun


her gece gökyüzü ayla
her gece baþým leyla
her gece fýrtýna

kiremit döküyor rüzgar
bahçemiz tarumar
geciktin...

deðiþiyor resim
dallarý kýrýlýyor elmanýn
kýrýlýyor mevsim
bir þiir daha kýrýlýyor


sürekli akþam
sürekli gam


sürekli sevdam!