Deniz yeli efil efil eserdi.
Etrafýný beyaz çitler süslerdi.
Çitlerle çiçekler sohbet ederdi.
Þimdi nerde acep o Koç Kahvesi.

Taþradan gelenin adres mihengi.
Yazýlýr zarf üstü adresin dengi.
Þehir gazozunun ne hoþtu rengi.
Mýsralara sýðmaz o Koç Kahvesi.

Önünde asmadan talvarý vardý.
Gölgesi koyuydu teni sarardý.
Olsaydý sýcakta oturmak vardý.
Artýk hayallerde o Koç Kahvesi.

Þehir gazozunun tadý baþkaydý.
Naci Emmi çay markasý sayardý.
Kerim Dede çayýn tadýný aldý.
Gayrý masallarda o Koç Kahvesi.

Aslan Bekir þakayý çok yapardý.
Ýncir Eyüp çit üstünden atlardý.
Nice renkli simalarý da vardý.
Hatýra yýðýný o Koç kahvesi.


Sakinlerin çoðu dâr-ý bekada.
Bir gün buluþurlar hepsi ukbada
Kafes Mehmet adý geçer þakada.
Anýlar içinde o Koç Kahvesi.

Bekçi Ahmet suyu nazla verirdi.
Taþçý Hüseyinse sinkaf ederdi.
Ali Bey taþçýmýz bekçimiz derdi.
Yârenlik yeriydi o Koç Kahvesi.

Muhtar Þaban el yazýsý yazardý.
Mersin yolu kalabalýk pazardý.
Hüseyin öðretmen bize kýzardý.
Kargýpýnarý’nda o Koç Kahvesi.

Darbazlý Muhammed, Kuyucu Veli.
Cangazla Mulluku ondan evveli.
Genç yaþta rahmetli Ebenin Ali.
Tarih sayfasýnda o Koç Kahvesi.

Hacý Musa hiç kahveye gelmezdi.
Molla Hüseyin Ahmet çaydan geçmezdi.
Yüzbaþý Muhittin çayý dökmezdi.
Tozlu sayfalarda o Koç Kahvesi.

Hacý Hasan Ahmet hiç çay içmezdi.
Çiro Mehmet dolmuþundan inmezdi.
Pepe Zeki huyundan vazgeçmezdi.
Þimdi sohbetlerde o Koç Kahvesi.

Kader Usta kalýp buz getirirdi.
Hýzýr gibi her hafta yetirirdi.
Naci Emmi buzlarý bitirirdi.
Serinlik yeriydi o Koç Kahvesi.

Namýn veren Ali oðlu Yahya’ydý.
Bir motoru vardý kral markaydý.
Bir kazada yýldýz olup da kaydý.
Þimdi öksüz kaldý o Koç Kahvesi.

Bir zamanlar namý vardý dað gibi.
Koç Ali’ydi sahibinin sahibi.
Ne memuru vardý ne de katibi.
Þimdi yerle yeksan o Koç kahvesi.
Ankara,10.03.2009 Ý.K