GAVUT VE GÖLLE
     Geçenlerde teyzem geldi. Hediye diye bana Gavut getirmiþ. Bende madem oldu birde gölle getirseydin deyince onu da baþka bir zaman getireyim dedi. Gülüþtük. Büyüdükçe insan daha da bir baðlanýp kalýyor geçmiþteki hatýralarýna.
     Kültürümüzün deðerlerini bilmek için baþka þehirlerde ya da alýþveriþ merkezlerinde görürsek inanacaktýk. Bu tür düþünceler zihnimden geçerken birden Gavut ve Gölle’nÝn bendeki býraktýðý ilk hatýralara þöyle bir göz attým. Sacýn üstünde mýsýr, buðday, fasulye ve nohut vb kurutulmuþ baklagilleri kavurup doðruca deðirmenin yolunu tutuyorduk. O zaman deðirmen su ile çalýþýyordu. Rahmetli Sait Maldar amca vardý bunlarý öðüten. Suyun boyradan akarak çarklara çarpmasý sonucu kocaman deðirmen dönerken üstündeki aðaçlar tak tak sesler çýkararak unlar öðünüyordu. Unlarý alýp evin yolunu tutarken yol kenarlarýnda bulunan iðdelerden alýp yemek bizim için ayrý bir zevkti. Eve gelince akþam buðdaygiller den yapýlan unun içine pekmez karýþtýrýnca al sana Gavut. Soðuk kýþ gecelerinde en güzel ikramlardan biriydi. Hatta Gavut’u aðzýna koyunca bilmeyenlere “Davut” dedirtmeye çalýþýrdýk. Çünkü “Davut” deyince aðzýndakiler kuru olunca doðrudan dýþarý üflenir, böylece kahkaha tufaný kopardý. Tabi annelerimiz bizi haþlardý. Bu gelenek az da olsa sürmeye devam ediyor.Bu Gavut olayýnýn geçmiþi hakkýnda pek fazla bilgim yok ama ,dedeme dayý diye hitap eden rahmetli Gavutçu Mustafa dayý vardý.Sülale olarak niye gavutçular demiþler bilmem.Bilinen o ki bir sülaleye lakap verilecek kadar önemli yer tuttuðu belli.
     Gölleye gelince büyük marketlerde gezerken her köþede bir seyyar arabayla bardak bir þeyler satýldýðýný fark ettim.Yakýndan bakýnca bizim göllenin olduðunu anladým.Kýþ akþamlarýnýn ve çocuk doðduðunda evlerde kaynatýlan mýsýr,buðday,fasulye,nohut gibi baklagiller kocaman tencerede kaynatýlýrdý.Gelenler hafif sulu olarak tuz atarak kaþýkla yerdi.Tabi eskiden lokum ve bisküvi yaygýn olmadýðý için honça yerine bunlar kullanýlýyordu.Uzun kýþ akþamlarýnda insanlar birbirlerine gider gelirler bunlarý yerlerdi.Televizyon olmadýðý için sohbetler de bir tat olduðu hissedilirdi.Ýþte bizim gölle ta þehre kadar inmiþ.Yani sosyete çerezi olmuþ.Bunu fark eden her kimse çok güzel düþünmüþ.Yazlarý pazarlarda görmeye alýþtýðýmýz karlý pekmez’den sonra gölleyi de pazarda görmek beni heyecanlandýrdý.Giriþimci ruh bu olsa gerek.
Bakalým bundan sonra semt pazarlarýnda hangi ürünümüz dolaþacak. Belki Gavut belki ilanbýçaklý aþ,ya da Pancarlý aþ,Külçe vs.Hangisi olursa olsun.Bunlarýn hepsinin patentini niye almýyoruz.Ya birisi alýrda bunlar bizim derse sorunlusu kim olacak.
Esen kalýnýz.