Ali Turhan, yine sekizinci kattaki evinde camýn önündeki kýrýmýzý koltuðuna oturmuþ dýþarýyý seyrediyordu.
Sokaktaki hareketlilik canýný acýtýyordu. Ölümü özlüyor, ölümün bir türlü gelmemesi, bir türlü ölememesi onu daha da isyan etmeye sürüklüyordu.
Her gün kapýsýnýn önünden sarmaþ dolaþ geçen çifte baktý. Sokaðýn köþesinden dönüp kayboluncaya kadar izledi onlarý. Her gün olduðu gibi gözünden bir damla yaþ süzüldü. Sonra topladý kendini, aðlamayacaktý. Söz vermiþti kendi kendine aðlamayacaktý.
Ne kadar uzun zaman olmuþtu sokaða çýkýp kalabalýða karýþmayalý. Oysa önceden öylemiydi. Ne kadar hareketli, ne kadar þatafatlý bir hayatý vardý.
Sevilen, aranan bir oyuncuydu. Bütün televizyon kanallarý, yapýmcýlar, cast ajanslar, sinema yönetmenleri hepsi peþinde koþardý.
Hangi filmde veya hangi dizide oynarsa, oynasýn mutlaka çok iyi giþe yapar, bütün reytingleri altüst ederdi. Çok baþarýlýydý, çok yakýþýklýydý, çok zengindi, çok çapkýndý. Etrafý sürekli tek bakýþý için hayatýný feda etmeye hazýr kadýnlarla çevriliydi. Ama gerçek aþký özlüyordu. Gerçek aþkýný hayatta tek sevdiði kadýný düþlüyordu.
Üniversitedeyken sýcacýk gülüþüne vurulduðu siyah gözlü kýzý hiç unutmadý. Her zaman ona ulaþamamýþ olmanýn eksikliðini taþýdý kalbinde.
Koltuðundan kalktý. Pencereye iyice yaklaþtý. Pencereyi açtý. Yüzüne serin bir rüzgâr çarptý. Aþaðýya baktý. “Buradan kendimi atsam.Anýnda ölebilsem. Sabah bütün gazetelerde birinci sayfada olurum
Gazeteler “Korkunç bir trafik kazasýnda yüzünün yarýsý tamamen yanan ve kolu kopan ünlü, baþarýlý oyuncu Ali Turhan çektiði acýlara dayanamadý ve intihar etti. Kendini sekizinci kattaki evinin camýndan atan oyuncu anýnda can verdi.” Yazarlardý diye düþündü”
Uzun süre dikildi açýk pencerenin önünde. Öldükten sonra birkaç gün intiharýný konuþacaklar, birkaç kiþi acýyýp vah, vah diyecek, sonrada unutulup gidecekti. Týpký þimdi olduðu gibi Belki de yüzünün bu halini de fotoðraflarlardý.
Ýþte buna dayanamazdý. Ýnsanlar onu yanýk yüzüyle, ölü bedeniyle deðil. Yakýþýklýlýðýyla, herkesin beðendiði muhteþem gülümsemesiyle hatýrlamalýydý.
Pencereyi kapattý. Ýçeri girdi. Aynanýn önünden geçerken yine baþýný çevirdi ve aynaya bakmadan geçti. Çok korkuyordu aynaya bakmaktan. Mutfaða gidip kendine içki hazýrladý. Sürekli evde olunca vakit bir türlü geçmiyordu. Duvarlar üzerine, üzerine geliyordu. Uyuyamýyordu da. Ne zaman gözlerini kapatsa o cehennem dakikalarý gözünün önüne geliyordu.
Can sýkýntýsýndan televizyonu açtý. Kanallarý gezerken tesadüfen eski bir filmine denk geldi. Donup kalmýþtý. Kendisini görmeyeli ne kadar uzun zaman olmuþtu. Týpký bir yabancýyý seyreder gibi. Týpký hayraný olduðu bir sanatçýyý seyreder gibi seyretti kendisini. Elinde aylardýr düþürmediði içki kadehi öylece kaldý televizyonun karþýsýnda
Sonra yaþadýklarý geldi aklýna, Üniversite yýllarý. Üniversiteyken her yemekte karþýlýklý oturup hep göz göze geldiði ama bir türlü açýlýp aþkýný itiraf edemediði Füsun
Uzun, siyah saçlý, kapkara gözlü, ipek tenli Füsun.“Ne kadar da güzeldi. Nasýlda sýmsýcak gülümserdi” diye geçirdi içinden.
Sonar okul bittikten sonra tesadüfen tanýtlýðý ajansýn sahibi ve onu keþfetmesi. O pýrýltýlý, þatafatlý dünyaya adým atýþý.
Nasýlda çok çalýþýrdý. Sabahlara kadar aç, yorgun, hep daha iyisini yapmaya kararlý. Nasýlda hýrsla çalýþýrdý.

Daha ünlü, daha baþarýlý, daha yüksekte olabilmek için hýrsla çalýþýr. Kimseyi ve hiçbir þey gözü görmez. Sadece çalýþmak için ve hýrsý için yaþardý.
Etrafý nasýlda dostum dediði insanlarla doluydu. Herkes onunla tanýþabilmek, onun yanýnda olabilmek için sýraya girer.
Ali Turhan’ýn arkadaþlýðýný kaybetmemek için, onu gücendirmemek için o ne söylerse “Peki Dostum” derlerdi.
“Çok severlerdi Ali Turhan’ý çok” dedi fýsýldayarak.
Peki, þimdi herkes nereye gitmiþti. Etrafýnda ne can dostum dediði adamlar, ne ona âþýk kadýnlar, nede onun için canýný vermeye hazýr olanlar vardý.
Nereye gitmiþlerdi. Þimdi neden onu burada yapayalnýz býrakmýþlardý.
Sonra o gece geldi aklýna. Ne kadar unutmaya ve hatýrlamamaya çalýþsa da bir türlü unutamýyor. Hafýzasýndan atamýyordu.
O gece neredeyse günü ilk ýþýklarýna kadar eðlenmiþler, sabahý etmiþlerdi. Son model arabasýyla bardan çýkmýþ, bütün arkadaþlarýný evlerine býrakmýþtý.
Mutluydu. Mütemadiyen gülümsüyordu. Çalýþarak, çok çalýþarak, hýrsla, kendinden, kiþiliðinden ödün vererek týrmandýðý zirveyi seviyordu.
Hiçbir eksikliði yoktu hayatýnda. Para, þan, þöhret, kadýnla, cinsellik hepsi, hepsi vardý hayatýnda. Bir tek aþk yoktu. Heyecanlandýran, nefesini kesen bir aþk yoktu hayatýnda.
Onun eksikliðini de baþka þeylerle kapatýyordu. Hayatýnda aþkýn eksikliðini baþka þeylerle, þanla, þöhretle, parayla, lüks evler ve arabalarla kapattýðýný zannediyordu.
O gece Ali Turhan bunlarý düþünerek son model lüks arabasýný haddinden fazla hýzlý kullanarak lüks evine varmaya çalýþýyordu. O kadar çok içmiþti, öyle çok yorgun ve uykusuzdu ki Tek istediði bir an önce eve gidip uyumaktý.
Sonra þehrin göbeðindeki kýrmýzý ýþýklarda durdu. Arabasýna bir fahiþe yaklaþtý. Aslýnda böyle kadýnlara camý açmaz, onlarla muhatap olmazdý ama bu kez açmýþtý iþte. Arabasýna yaklaþan fahiþe yýllardýr hayalini kurduðu, okul yýllarýndan beri âþýk olduðu, uzun siyah saçlarýný, kapkara gözlerini unutamadýðý Füsun’du.
Göz göze gelince ikisi de tanýdý birbirini ve utançla titrediler. Füsun hiçbir þey söylemden uzaklaþtý. Ali Turhan’da öyle.Gaza bastý ve hýzla uzaklaþtý oradan. Ama gözlerinin önünden Füsun gitmiyordu bir türlü. Piþmanlýklar doluydu. Cesaretsizliðine
Sevdiði kadýna aþkýný itiraf edemeyiþine, sýrf hýrsý yüzünden para, þan ve þöhrete kapýlýp Füsun’a sahip çýkmadýðý için çok piþmandý.
Aðlamaya baþladý. Tüm kaybettikleri için aðlýyordu. Arabasýný o kadar hýzlý kullanýyordu ki. Öylesine yorgun, mutsuz ve sarhoþtu ki. Bir an için direksiyon hâkimiyetini kaybetti ve arabasý uçurumdan aþaðý yuvarlandý.
Kazanýn ilk anýnda bilici yerindeydi. Kurtulmak istedi fakat sýkýþmýþtý bir milim hareket edemiyordu. Arabasýnýn arkasý alev almaya baþlamýþtý. Çýkmaya çalýþýyor ama çýkamýyordu bir türlü. Cep telefonundan 112 yi aradý ve ambulans çaðýrdý. Bu hatýrladýðý son þeydi.
Gözünü açtýðýnda bir hastane odasýndaydý. Kendini bomboþ hissediyordu. Kýpýrdayamýyordu. Sonra yüzündeki sargýyý hissetti. Zorlukla konuþarak bir ayna istedi ama hemþireler vermediler.
Kaç gün geçti ya da kaç ay saymadý Ali Turhan. Sayamadý. Sonra bir gün yüzündeki sargýlarý çýkarmaya geldiler. Öylesine uyuþmuþtu ki bütün vücudu. Hissetmedi hiç bir þey. Ýçinde derin, boðuk ve soðuk bir acýdan baþka hiçbir þey hissetmiyordu.
Sargýlarý çýkardýlar. Bir zamanlar onun hayraný olan genç hemþire acýyarak, iðrenerek ve korku dolu gözlerle baktý Ali Turhan’a
Ali Turhan kolunu fark etti o an.Dirsekten aþaðý olmayan kolunu. Tek elini yüzüne kapattý ve acýyla sarsýldý.
“Ayna istiyorum, ayna verin bana” diye baðýrmaya baþladý. Baðýrmasýndan korkan hemþirelerden birisi titrek ellerle bir ayna uzattý Ali Turhan’a
Korkuyla baktý aynaya Ali Turhan ve bir kez daha acýyla titredi. Bu aynada gördüðü adam kendisimiydi. O anda bir sinir krizine tutuldu. Baðýrmaya, baðýra, baðýra aðlamaya baþladý. Kalkmak, buradan çýkmak, böyle yaþamaktansa ölmek istiyordu.
Aynada yüzü tanýnmayacak kadar yanmýþ bir adam vardý. Bu kendisi olmazdý.
Ali Turhan gözyaþlarý içinde, her gün aðlayarak, her gün ölmediðine yüzlerce kez lanet ederek geçirdi hastanedeki günlerini.
Hiç kimse ile konuþmadý. Birkaç kez ölmeyi demedi. Baþaramadý. Her seferinde kurtardýlar Ali Turhan’ý. Yaþattýlar.
Ali Turhan evine geldi ve kendisini evine kapattý. Ýlk günlerde birkaç gazeteci kapýsýný aþýndýrdý. Birkaç dostu görmeye, onunla konuþmaya çalýþtý ama zamanla hepsi gitti.
Unuttular Ali Turhan’ý. O’nu kendi dünyasýnda, kendi acýlarýyla baþ baþa býraktýlar.
Ali Turhan yaþadýklarýný düþünürken gözlerinde kurumuþ olan gözyaþlarý, elinde bitmiþ olan içki kadehi öylece bakakaldý televizyona.
Kendi oynadýðý film bitmiþ. Baþka bir program baþlamýþtý. Gidip içki þiþesini yanýna aldý. Saatler boyunca içti, aðladý. Aðladý, içti.
Saat gece yarýsýný çoktan geçmiþti. Ali Turhan bardaðýnda kalan son yudumu içti. Balkona çýktý. Tek elini balkon demirine dayadý. Üþüdüðünü hissetti. Sokak lambalarýný seyretti. Caddeye baktý uzun, uzun. Yoldan tek tük geçen arabalarýn silik ýþýklarý gözünü aldý.
Derin bir nefes aldý ve kendini sekizinci kattan aþaðý býraktý. Aþaðýya düþerken tek düþündüðü Füsun’du. Sert bir þekilde yere çarptý ve anýnda öldü. Gece yarýsýnda buldular cesedini ve hastaneye götürdüklerinde çoktan ölmüþ olduðu öðrendiler.
Sabah gazetelerde manþetten deðil de üçüncü sayfada küçücük bir haberle yayýmlandý ölüm haberi.
“Ünlü oyuncu Ali Turhan intihar etti.”