Az önce yalnýzlýk kapýmý çaldý, tebessüm ederek yüzüme baktý ve bir yabancý gibi içeriye girdi. Kaldýðýmýz yerden devam edelim diyerek, titrek sesiyle zaman, birazdan buradan geçerek uzaklaþýp gidecek, sen korkma bencilliðin ötesinde bir tabudur bu, Zaman sessiz yolculuðun bir baþlangýcý gibi ulaþýlamayan bir noktada beklerken, gözlerin oluþturduðu her cümlenin altýnda birkaç heceyi, sadece yoðun kar altýnda bekleyen birkaç hayalperestin üzerine býrakýr. Geceden gelen yalnýzlýk duygusunun üzerinde oluþan bir düþünce yansýmasýna doðru ilerlerken sadece hatalarýn ardýndaki gerçeklik doðruyla yanlýþýn arasýndaki yanký gibi sadeleþir.

Bazen gerçekler sadece yakýnlýðýn ifadesinde beliren bir tebessümden ibaret olur, gözyaþlarýnýn ardýna sýðýnan birkaç damla berraklaþýr ve uzaktan gelen sessizliðin içerisinde yozlaþýr. Sadece bir göz baktýðýný bir arada býrakan cümlelerin ötesinde gerçekliðin karanlýðýnda yansýyan cümlelere perde olur. Düþüncenin ardýndan yansýyan davranýþlarýn kýrýntýlarýna sýðýnan sessizliðin içerisindeki her cümlenin ardýndan gelen birkaç cümle sadece son hatayý yapmayý bekleyen cümlelerden ibaret olur. Gerçeklik ardýna sýðýnan her kötümser yapýya uzanan eller tüy gibi hafifler ve ardýndan bir cümle sürükler.