Ezdiler, kanattýlar, kirlettiler…
Adýma adsýzlýklar ekleyip
Sokaklara kazýdýlar…
Adýmý yalanlara, yanlýþlara buladýlar…
Beni sadece gece anlamlý,
Gündüz yalan saydýlar…
Varlýðýmý yüreklerinden deðil,
Gazetelerden, ekranlardan sordular…
Ama yanýldýlar…

Herkeste kendine has bir ben olduðunu unutup
Baþkalarýnýn sevdalarýyla yarýþa tutuþtular…
Yataklarda, baldýrlarda, bacaklarda,
Býkmadan usanmadan beni aradýlar…
Hep bulduk sandýlar…
Hep yakaladýk diye haykýrdýlar…
Ama yanýldýlar…

Sevdayý görmeye çalýþarak
Gözlerinin nurundan oldular…
Benim ömürde giz olduðumu unutup
Bedende süs yapmaya çalýþtýlar…
Ama yanýldýlar…

Sevda, aþk, sevgi;
Bizi birbirimizden ayýrdýlar…
Ýçimizi boþaltarak
Farklý farklý anlamlara doladýlar…
Sevda sandýklarý ömür çalan zambaklara
Sýký sýký sarýldýlar,
Sarýldýlar, sarýldýlar…
Her iniltide adýmý andýlar, beni acýttýlar…
Beþ dakikada beni bulduklarýný sanýp
Bunu yaþamak saydýlar…
Ama yanýldýlar…

Oysa bilmediler,
Sevdanýn insaný ömürde bir defa bulduðunu…
Bilmeliydiler,
Bulduðunda da onurlu bir ölmek gibi,
Bütün adiliklerinden vurduðunu…
(Bütün adiliklerini yüzüne vurduðunu)