Yine gidiyorsun hiçbir þey býrakmadan.
Gidiyorsun,
ve ardýnda bir avuç toprak misali kalýyorum,
öyle kurak, öyle susuz...

Gidiyorsun...
Rüzgar bile baþka yönden esiyor þimdi
biraz hüzün, biraz da ýhlamur kokuyor
ben ardýnda öylece kalýrken kokusu kendinden yabancý...

Eskiden saçlarým esse senden bilirdim
Þimdi yaprak bile kýpýrdamýyor.
Pencere önüm öyle boþ
kuþlar eskisi gibi uðramýyor,
karanfillerimde soldu üstelik...

Sonu yok biliyorum.
Gidiyorsun...
Bense bir yarým ezgi halinde kalýveriyorum soluðunda...
Bitmeli bu vefasýz þarký...
ve bitmeli bekleyiþlerim ümitsiz sabahlarda...