“Yaþ otuz beþ! Yolun yarýsý eder.
Dante gibi ortasýndayýz ömrün.
Delikanlý çaðýmýzdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaþýna bakmadan gider.”
(Cahit Sýtký)
***
Hayatýn (zamanýn) akýþý, iki türlü izah edilir:
Birincisi: “Âh, bu zaman da bir türlü geçmiyor!” Bu cümle daha çok özlemle beklediðimiz bir ânýn bir an önce gelmesini ve bizim arzumuza kavuþmamýzý istediðimiz anlara tekâbül eder.
Ýkincisi: “Saat ne zaman… olmuþ? Oysa az önce bir araya gelmiþtik.” Bu cümleler ise mutlu bir atmosferde geçirdiðimiz zaman için kullanýlan bir ifadedir.
Oysa zamanýn nabzý, her zaman eþit aralýklarla atmaktadýr. Saniyeler dakikalara, dakikalar saatlere, saatler günlere, günler haftalara, haftalar aylara, aylar ise yýllara gebedir.
Ömrü bereketli olanlar için ise, yýllar asýrlara…
***
Zaman, kýymeti en çok bilinmesi gereken hayat kaynaklarýndan biri olmalýdýr. Zira zamanýn tehiri olmadýðý gibi, kazasý da olmamaktadýr.
Bu nimet canlýlara bir kereye mahsus ikram edilmiþ. Bu ikramý iyi kullanýp karþýlýksýz býrakmamak gerekir ki, ikram edene karþý mahcubiyet yaþamayalým.
Zaman, Rahmanýn (c.c.) kullarýna býraktýðý en önemli mirastýr. Bu mirasý çarçur edersek, vay halimize, veyl halimize.
***
Zamaný uzatmak ve kýsaltmak elimizde deðildir. Ancak onu yönetmek, yaratýcýnýn izni ile bize býrakýlmýþtýr.
Yani zaman gemisinin kaptaný biziz. Velâkin sahibi deðiliz. Bu gemiyi, bu yolculuðunda en güveli yollardan geçirerek, en güvenli limana ulaþtýrmak kaptanýn en önemli ve birinci vazifesidir. Eðer ona, hayat dalgalarýnda doðru bir yön veremezsek, gemimizin vay haline. Titanic’ten beter olur…
Yok, eðer onu ve onun içinde nefsimiz-neslimiz olduðunu ve onlarýn bizlere emanet edildiðini düþünürsek Hz. Nuh (a.s.) titizliði ile onu selamete eriþtirmeye çalýþmamýz gerekir. Böyle yaptýðýmýz takdirde iþte o zaman gemimiz ve içindekilerin ulaþacaðý bir Cudi Daðý bulunur.
***
“Yaþ otuz beþ! Yolun yarýsý eder.
Dante gibi ortasýndayýz ömrün.” Demiþ þair. Ancak ne kendisi, ne de Dante 35 yaþýnda ömrün ortasýnda yer alamamýþlar. Cahit Sýtký 46, Dante ise 56 yaþýnda hayata veda etmiþler.
Biz de, ömrü veren Allah olduðu için, 35 yaþýmýzýn, hayatýmýzýn hangi ânýna tekabül ettiðini bilmiyoruz. Bilsek herhalde vedaya þu kadar kaldýnýn buhranýný yaþardýk. Oysaki ölüm her an gelebilirin fevkinde olmanýn ve teslimiyetin kuvvetinin pençesiyle hamd ile tesbih ederiz.
***
Çocuklara yaþýný sorduðumuz zaman hep yaþlarýný olduðundan fazla telaffuz etmek isterler. Orta yaþta olanlarda ise bunun tersi söz konusudur.
Zaman, herkes için ayný eþit aralýklardan oluþmasýna raðmen kimisi için uçup geçen bir kelebeðin ömrüne, kimisi için de özlemle sýladan dönecek olan annenin gelmesine ramak kalmanýn heyecaný içinde geçen andýr.
Bu ânýn kýymetine dair,
Asr Suresinde: “Asra (sürekli zamana) yemin olsun ki, muhakkak insan kesin bir ziyan içindedir.” Buyuran yüce Rabbimiz, “zaman” üzerine yemin ediyor ki, bu da zamanýn kýymetinin paha biçilmez olduðunun bir niþanesidir.
Kâinatýn Efendisi ise: “Ýnsanoðlunun en çok aldandýðý iki þey vardýr. Bunlar: sýhhat ve boþ vakittir.” Buyurarak hayatýmýzýn en önemli iki bileþeninin deðerine dikkat çekmektedir.
Yine Âli Þân Efendimiz: “…Meþguliyet gelmeden, boþ vaktin kýymetini biliniz.” Emriyle dünya hayatýna erdemli bir muþtu vermektedir.
Yaþ otuz beþ olsa da, yüz beþ olsa da bu erdeme haiz olmak, en büyük dileðimiz.
Selam ve muhabbetle.