Sayfalarý ýslak, sararmýþ bir kitaptýn bana geldiðinde

Ne yorgunluk!

Seni alýp deniz kýyýsýna indim

Gidecek baþka yerimiz yoktu

Kýrgýn bakýþlarýmýzý böyle kucaklayabilecek

Biri daha yoktu

Olsaydý kullanýlmamýþ bir gök bulurduk kendimize

Kurumaya býraktýk geçmiþi

Yaðmur günlerdir dinmiyor bu yüzden

Sana ince kâðýtlar gibi öldüðüm gecelerden biriydi

Ne yapsam boþluk doluyordu içime

Yazamadýðým tüm sözcükler benimdi

Beni senden koruyamadý yaralý inimde

Sevelim dedi bir adam

Bakýþlarýný içine gömerek

Gidelim dedi sonra

Bir saçak altý bulalým kendimize ölecek

Hiçbiri olmadý

Ben seni sýmsýký tutarken elimde

Boþlukla kanayan avuçlarýmý buldum sadece

Bir gece öylesine kurduðumuz bir hayale tutundum

Bütün gidiþler eriyip aktý mahremimde

Seni götürdüðüm deniz gözyaþýmý istiyor

Vermeli miyim?

Teslimiyete harcayacak günümüz kaldý mý?

Sana öldüðüm geceler bir pusu gibi peþimde

Bakýþlarýn dünya için yanýp tutuþuyor

Bana yer yok derininde

Kimsenin kimseye yeri yok üstelik

Dünya dar geliyor ölümlülere

Bu kez seni alýp yapayalnýzlýðýn dibine götüreceðim

Kalbim bir meczup gibi sürgün olmayacak tanýmadýðý denizlere

Unutacaðým söylediklerimi

Dediðin gibi olsun

Islanan yanlarýmýzý alýp götürsün bu telaþ

Bilinmeyen için kanamayalým yitik paralellerde

Ete oturan býçaktýr bakýþlarýn, oturmuþtur kalbime

Peki ya bu ne olacak?

Onu benden alýp nereye koyacaksýn?

Kaç yaðmur var, kaç gece, kaç sokak, kaç beden daha geçecek içinden

Nereye gideceksin,

Hayatýn öksüz býraktýðý bedeninle