http://www.dinodream.com/forum/uploaded_files/dapiyikiriyehuwofizotuwowojodise

Zamansýz zamanlardan biriydi muhtemelen. Kimsenin haberi yoktu. Bütün hýrsýzlar hakim olmuþtu. Kararlarýn alýndýðý bütün sabahlar, gecenin ayazýyla karartýlýp, öyle salýnýyordu göðe doðru. Omuzlarýmýzdan aþaðýya düþen saçlarýmýz bile bizi jurnallemek için fýrsat kolluyordu. Hiç kimsenin; ne bu günü, ne de yarýný vardý! Herkes sadece þimdi zamanlý haritalarda kayboluyordu. Aralarýndan sadece biri, karanlýðýn týslamalarýn da bile ýsýnabiliyordu. Alay eden mizacýyla, insan olmaktan uzak olsa da, insanlýðýný yaþayabilen sadece oydu. Lakin, kimse onun kim olduðunu bilmiyordu. Ne adýný, ne geldiði yeri… Sadece vardý ve varlýðý bile diðerlerinin dikkatini çekmeye yetebiliyordu.
     Bir gün benzer sabahlardan bir katman daha yayýldý þehrin sokaklarýna. Uykusundan yeni uyanan bütün evler kapý ve pencerelerini çarparak birbirlerini selamladýlar. Yine bildik görüntülerdi, bakýþlarýn manzarasýna çizilen. Soðuk ikliminin jandarmalarý, firar eden sýcaklarý yakalayýp baðlýyor, onlar için ayrýlan zindanlara götürüyorlardý. Güneþi, kimse için beslememek gerekiyordu. Yoksa isyanýn adýný her an koyabilirlerdi. Ýsyaný baþlatanýn kim olduðu ya da kim olmasý gerektiði önemli deðildi, yeter ki; isyan OLMASINDI.
     Sabahýn o çýplak ayazýnda. Kendini sakýnarak yürüyen bir yaþam belirdi sokaðýn baþýndan. Bakýþlarýndan, buraya yeni geldiði belliydi. Lakin ne zaman ve nereye gelmiþti o belli deðildi. Kendine sürtünen kediyi sakinleþtirerek, dikkatlice incelemeye baþladý yabancýyý sokak sakinlerinden biri. Bu bellisizde kim olabilirdi ki. Hiç alýþkýn deðildi bir yabancýya gözleri, hiç alýþkýn deðildi bir yabancýya diðerleri. Hoþ kendilerine bile alýþkýn deðillerdi ya, neyse. Zamanýn sarkacýnda daha ölememiþ olmalarýndandý bu tafralarý. Kimse bilmiyordu lakin kýyametin o hazin sonu kuþatmak için yakýndý. Aslýnda kýyamet onlar için hep var olagelmiþti, sadece fark eden yoktu.
     Yabancý, kendine bakan bir çift gözün önünden öylece geçip gidiyordu. Adýmlar ilerliyor, yabancý ilerliyor; yabancý ilerliyor, bakýþlar ilerliyor. Bir çift göz, iki çift göz, üç çift göz, altý çift göz… Sokak sakinleri bakýþlarýyla sokaða taþmýþlardý. Derken… Yabancý birden bire durdu. Ve simasýný zamanýn en ortasýna astý. Hiçbir mimiði kalmamýþtý ki atmosferin etrafýna daðýlmasýn. En özel jestlerinden biriyle, göz kýrpmasýný takas etti. Anlýk tek bakýþýn renginde, altý çizilecek eylemler vardý çünkü.
     Sokak her iki yandan zaman teoremiyle kendini saklamýþtý. Her þey bir tedbirin ön þartýydý. Bütün renkler matlaþmýþ, görüntüler silikleþmiþti. Sokak sakinleri bakýþlarýyla dahi boþaltamýyordu sokaðý. Her kes olduðu yerde kalakalmýþ; bir kýsmýmýz dahi geriye bükülür mü diye düþünüp, kendilerince mücadele ediyorlardý. Hayýr, aralarýndan hiç birinin kamburu bu kadar yumuþak deðildi! Ki böylesi belirsizlik tufaný; daha önce hiç gerçekleþmemiþti. Ortada ciddi bir þaka vardý. Lakin kimse gülmüyordu.
     Yabancý geriye doðru dönüp kapþonunu usulca sýyýrdý. Kararsýz ýþýk dalgalarý saç tellerinde belli belirsizde olsa da görenin dikkatini çekiyordu. Belli ki ruhunun ana temasý saçlarýnýn dokusunda saklýydý. Çünkü böylesi bir kararsýzlýk sadece ruhun yapýsýnda var olabilirdi.
     Her bir bakýþý ayrý ayrý tarttýktan sonra “Tanýdýðýnýz bir sima deðilim ne yazýk ki” dedi yabancý ve “Biliyorum, en az ellerinizde taþýdýðýnýz ayak izleriniz kadar aðýrým bakýþlarýnýza. Ve biliyorum ki kalp atýþlarýnýzýn yokluðunu benden biliyorsunuzdur þimdilerde.”
     Gerçek olan þuydu ki, sokakta yaþayan her kesin doðuþtan kalbi atmýyordu. Bunun sebebini hiç bulamadýklarý gibi, hep bir arayýþ içinde olmuþlardý. Ve gerçekten bunun sebebinin yabancýdan olabileceðini hemen hemen hepsi düþünmekteydi. Böyle düþünmelerinin tek nedeni onu yeni görüyor olmalarýydý. Ve karþýlarýna çýkan her yeni þeyi muhakkak böylesi bir nedene baðlýyorlardý.
     “Merhaba, baylar bayanlar hepinizin varlýðýný selamlar ve varlýðýmý sizlere sunarým” diyip þýk bir reveransla ahaliyi selamladý yabancý. O an o dakika bir cambaz ipi gerilip bütün meydaný baþtan sona kaplandý. Havada öylece duran ipten aþaðý doðru sarkmaya baþladý bakýþlar. Birkaç küçük hazýrlýktan sonra yabancý ayaklarýný hareket ettirmeye baþladý. Cambaz ip, yabancýnýn ayak hareketiyle bir o yana bir bu yana savruluyor, onunla birlikte dans ediyordu adeta. Ayaðýn dilediði yöne doðru bükülüyor ve kývraklýðý þaþkýnlýk uyandýrýyordu. Rengi deseni ve varlýðýndaki deneyim, bir aceminin tüküremeyeceði kadar anlýktý. Evet ipin hareketleri taktire þayandý lakin görünen hiçbir þey ipin yeteneðinden deðildi. Yabancý olmadan ip bir hiçti. Onu yönlendirecek bir efendi olmadan ip bir hiçti! Týpký sokak sakak sakinleri gibi…
     Yabancý cambaz ipiyle bir müddet daha oynadýktan sonra, onu boþlukta kendi baþýna býraktý. Ve ip yönetiliyormuþçasýna hareketlerine bir devinim içinde devam etti. Yabancý önce zamanýn merkezine astýðý simasýný giyindi ruhuna. Ardýndan, gülümsemesindeki yarýmlýðý çizip, susmak için yoruldu. Sokak sakinleri cambaz ipin etrafýndan toplanmýþ, hareketlerindeki ahenkliði izliyordu. Her kez ipi izlerken, yabancý geldiði gibi gitmek için hazýrlýðýný çoktan bitirmiþti.
     Arkasýna son kez bakýp, kendi için araladýðý boþlukta hýzla ilerlemeye baþladý yabancý. Bakýþlarýn acýmasýzlýðýna tek bir savunmasýz iz býrakmamak için ayaklarýný ters çevirip yürüyordu. Artýk uzaklarýn sanýldýðý gibi bir mesafesi yoktu onun için. Lakin, uzaklaþmasý gerektiði bir yakýn vardý þimdilerde. Saçlarýndaki ruhun uzunluðunu örmek zaman alacaðý için kapþonunu tekrar giydi baþýna. Sokakla arasýna daha fazla mesafe koymadan önce biraz durdu ve hatýrlamasý gereken bir þeyler varmýþ gibi düþündü. Sonrasýnda, iþaret parmaðýyla boþluða bir þeyler karaladý ve yoluna devam etti. Þöyle yazýyordu “YAÞAYACAKLARI EZBERLETÝLEN RUHLARIN, KALBÝ ATAMAZ.”
      Evet, hüküm verilmiþ, zaman kutsal emrin çaðrýsýyla iþlemeye devam ediyordu, hak edene hak ettiðini ulaþtýrmak için. Yaþayan cesetlerin çürümüþ ruhlarý kesif bir koku býraksa da, yaþam içinde nefes almak þarttý. “Bedenime gömebileceðim bir mezar var mý?” diye düþündü yabancý. Bir müddet daha yürüdükten sonra, geriye dönüp baktý. Geçmiþin gölgesindeki ne ise, geleceðin gölgesinde de o olacaða benziyordu. Gördükleri tahmin ettiklerinden farksýzdý. Soðuk jandarmalarý birkaç sokak sakinini yönlendirip, boþluktaki yazýyý sildirtmeye çalýþýyordu. Sanki oraya hiç yazýlmamýþ gibi.