Son gününde bir yýlýn bir kez daha ne hissedecegimi bilemiyorum. Aslýnda geçip giden ömrü anlamak anlamlandýrmakistiyorum oda bi anda olmuyor.

Saat hýzla ilerlerken adýnýn önündeki yeni ekine raðmen ben çok eskilere gidiyorum. Küçülüyor bedenim, ellerim minicik oluyor. Televizyon ekraný karþýsýnda sabitlenen bakýþlarým, adýný bilmedigim bir sürü kuruyemiþ karmaþasýnda bi kez daha anlamaya çalýþýyorum. Çocukca bi soruyla "Yeni yýl ne acaba? " diyorum. Yelkovanla akrep onikide buluþmadan önce hep derin uykulara dalýyorum. Sabahlarsa hep ayný sabah oluyor. Meraklý bakýþlar altýnda sormak istiyorum; "yeni yýl bizim evede geldi mi ben uyurken"diye. Soramýyorum...

Sonra bir anda o filmin üzerinden yýllar geçiyor. 2007nin son günü. Adý yine yeni yýl... Hiç eskimeyecek mi acaba diye geçiriyorum içimden. Yýl hep yeni kalýrken ben hep biraz daha eskimiþ mi olacaðým. Eger öyleyse eskiten yýl olmalý adý diye hayýflanýyorum. Artýk kuruyemiþlerin tek tek isimlerini biliyorum. Dahasý yeni yýlýn eve davet ettigimiz biri olmadýðýný. Yakýcýlýðýný... Kalbim aðrýyor bir anda. Elimi üzerine koyuyorum. "Üzülme" diyorum. Gecicek... Ben bunlarý söylerken saat onkiyi vuruyor. Ýçim öylesine aðýr,aðrýlý... Bir damla öylece savruluyor içimden. Yýla düþüyor, yeni yýla... Tutamýyorum...

Yeni yýl gözyaþýmýda alýp götürüyor. Zaman ilerliyor. Ýþte yine bir yýlýn son gecesi. Kalbime bakmaya utanýyorum. Onu yine çok üzdüm. Gecicek de diyemiyorum, yaþamak aðrýsýnýn nasýl saplandýðýný bilirken. Son gününde geri dönüp yýla bakmak isterken "dur!" diyorum. Bakma!.. Yeni yýlýn adýnýn yanýndaki yeni ekine tutunup bi umut besle kendiliginden diyorum. Derken saat onikiyi vuruyor. Umut düþüyor yýla. Öyle kendiliginden...