içimdeki boþlukta çýrpýnýyor adýn
çarpýyor kayýp anýlar
ýssýz duvarlara
yokluðun hýçkýrýklarla
vuruyor yosunlu kýyýlara...


kanatýyor
paslý hançeriyle
yaralý ruhumu
kýnýndan çekilmiþ ayrýlýk


ve adý konmamýþ masaldan
geriye kalan
bir safran yüzlü hazan
bir de genzimde tuzuyla yalnýzlýk


dön bir bak!
iþgal edilen kentin ayazýnda
çýrýlçýplak bir dal savrulup
nasýl sürükleniyor yaðmurlarla
uzak diyarlara...


ne acýlar biliyor acý olduðunu
ne de çoðalan sancýlar!


oysa
aklýmýn kývrýmlarýnda hala o yâr
ve avuçlarýmda
her gün yeniden yeþeriyor sonbahar


git!
ya da gitme
son bir kez daha bak
loþ karanlýkta
kan otur/an gözler benim deðil nasýlsa
ve ben deðilim
kapýdan sýzacak ýþýðý bekleyen
umutla…


þimdi!
eylül kuþanan yüreðim
depremle sarsýlýrken
yüzümün sokaðýnda kavis çizen hasret
birikiyor
kokunu býraktýðýn yastýða…