Uzun uzun sordum kendime o gece
Güzel çocukluðum ve anýlarým…
Yýllar ne de çabuk geçti.
Þimdi gençlik yýllarý artýk,
Hergün yeni birþey öðretiyor hayat;
Zamanýn hafýzasý insanlarýna.
Þuanki kadar güzel olsa hep yaþamak
Huzur verse her an ve dakika,
Mutlu yarýnlara uyansak,
Dereler, tepeler ,börtü böcek
Hep güzel görünse bu kadar
Ve aþk hep olsa.
Ona kavuþmanýn mutluluðu,
Heycana gelsek o pembe rüyayla
Gençlik rüzgarý savursa ordan oraya
Nerde akþam orda sabahý görsek aþkla.
Bazen uyansakta aþk uykusundan
Yada aþk sandýðýmýz heveslerden,
Issýz gözlerden ayrýda düþsek
Dalmasakta derinlere ,
Bir karanfile bakýp, bir de ýssýz gözlere
Yazamasakta;
O en güzel aþk þiirlerini,
Göremesekte;
Dünyanýn en güzel þairi kendimizi
Hani aþk bi daha
Uzun zaman tattýrmasada
Bu en güzel duygularýný
Biliriz, birgün gelecek.
Ýþte hep o günü bekleriz
Aþk hep olsa
Ve bazen ondan uyanmak acý da verse
Ne olursa da olsa
Aþk hep olsa
O da acýsý da…