Cesur olan aþk deðildir aslýnda,
Ýlk köþe baþýndan sývýþýr aþk;
gözlerini iyi bir açýp bakýnca
… Yoksa aþk, gitmelerin kahramanýdýr,
imkânsýzlýklarý sever.
Var eden gibi görünüp yok edendir aslýnda.
Aþk gider, sen kalýrsýn aþka biçtiðin o göçük altýnda…
Aþk, korkaðýn ta kendisi,
bir berduþluk silsilesi.
Fýrtýnalý denizlerin has adamý,
gemisini ilk terk eden kaptan….
Aþk, yalnýzlýða yazýlmýþ yalan ikilik…
iki kiþinin en yalnýz haline tünemiþ o baykuþ sesi.
Yoksa aþk, biter mi hiç kavuþmak olmasa ?…
Geceleri daha çok seversin zamanla.
Karanlýkta gizlidir çünkü aþk,
çýðlýk çýðlýða sessizlikler býrakýr kulaðýna…
saðýr olursun,
kör olursun…
aþkýn gözü deðildir kör olan aslýnda…
Aþk, kararsýz bir seferi.
Asla kalmayacak olan o göç treni.
Yüzünü yalayýp geçen rüzgar
ve aþk,
aslýnda zannettiðin kadar var…