Ben seni gözlerimde hüzünle sevdimGeride kalan iklimlerine eþlik etmek istedimUykularýna girdim düþlerindeki firarlarý,Karabasanlarýndaki korkularýný bildimCellâtlarýný birer birer kurþuna dizdimBen seni ucu hep ýslak kirpiklerle sevdim…Nefesinde papatyalarýn gölgesindeki kýrlarýn özlemini içtimKelimelerin yetmezliðinde bakýþlarýnýn çaresizliðini izledimÝfade etmek istemeyiþlerimde isyanlarýnýKýrýlganlýðýnda isimsizliðin ne demek olduðunu Sessizliðin nasýl ve ne çok konuþtuðunu bildim…Ben seni arka odalarda, arka bahçelerde, arka pencerelerde sevdim…Sen belki de baþýma gelen en güzel þeydinTüm hücrelerime girdin beni en yalýn halimle gördünBinlerce kez dokundun yüreðime bir bilebilseydinNe kadar çok ben oldun, ne kadar çok sen oldumBelki yangýnlarýmdan korktun geride býraktýðýmBelki kaçýþlarýmdan doludizgin sevdalardanZamansýz vazgeçmiþ gibi yapýþlarýmdanBense sana doyamayýþlarýmdan….Ben seni sol yanýmda yok olmayan bir sancýyla sevdimGitmek için her yola çýkýþýmda gidemeyiþlerimin öfkesiyleKalmak için her direniþimde çabalarýmýn tutunamayýþlarýyla delirdimEn mutlu anlarda bile boðazýmda kocaman bir düðümleYanlýþýn içindeki doðrularlaYaratanýn yüzüme çarptýðý en büyük tokatlaBen seni göðsüme saplý bir býçak acýsýyla sevdim…..Ben seni gözlerimde hüzünleSessizce GizliceÝsimsizceArka odalarda… arka bahçelerde… arka pencerelerde sevdim…