Öyle bir hüzün yok içimde anlatýpta geçebileceðim

Yanlýzlýða sürgün hasretinle bir hayat öykünür

Dehlizlerini sel basmýþ enkaz yurdudur yüreðim

Ýstanbul’un kubbesinde, hasret türküleri bir ömür

Soluduðum havada kokun

Gitmeni anlarýmda sebebini hiç bilemedim.

Kaç gecemi kaç gündüzümü ýzdýrapla yoðurdum bu bilmeceyi çözemedim.

Giderken hatýralarýnýda almalýydýn.

Hasretini söküp çýkarmalýydýn.

Har’a düþtüm gurbete düþtüm sensizliðe düþtüm hiç anlamadým.

Bu þehrin renkleri siyah beyaz düþleri dumanlý.

Ne gecesinden gündüzü ne gündüzü gecesinden farklý,

Anlýycan hepimiz býraktýðýn gibiyiz.

Giderken yaðmurlarý býrakmýþsýn bana.

Birde yaslý tebessümlerle okuduðum mektuplarýný,

Giderken çok þeyi almýþsýnda bende býraktýðýn buruk bir acý

Þimdi çehremde neþeden eser yok

Gözlerimde yaslý bakýþlar

Oysa sevginin mevsimi yoktu sevginin kýþý baharý…

Avuçlarýmda kaldý yüzünün sýcaklýðý veremedim sana

Boðazýmda düðümlenen sözler dudaklarýmda sýcaklýðýn

Tüm kapýlarýný kapattým kalbimin tüm güvercinleri saldým ötelere

Ne uykular teselli oluyor bana nede konuþmadýðým sessiz harfler

Bir Orhan Baba yarenliðim sýrdaþým….

Arada soruyormuþsun beni

Arada hatýrlýyormuþsun ne güzel

Anlatamasamda yüreðimde harlanýyor ayrýlýðýn ateþi

Affet beni unutamadým seni

Affet söz geçiremedim bana

Özlemlerim birikir hergün yüreðimde aðýrlýðýn

Bilemezdim nasýl bir vurgundu bu kalbimde ayrýlýðýn

Kýþlar baharlarýn üstüne örtülmüþ toprak sensiz

Böyle mi bitmeliydi

Zemheri mevsimlerde yutkunduðum bir sýzý ki sebebsiz

Çehremde naðmeler kýrýk dökük küsülü

Kirpiklerimde damla damla elemler düzülü

Gittiðin yollarda hasret türküleri,

Hüzün þafaklarý